91 km Podbańska (Podbanské). Niewielka miejscowość, wywodząca swoją nazwę z dawnej tradycji górniczej (na stokach pobliskiego Krywania znajdowały się kopalnie złota). Główne zabudowania (hotel "Krivaň") i spory parking znajdują się po prawej stronie szosy. Turystyczne znaczenie miejscowości jest spore, w ostatnich latach coraz częściej pojawiają się tu także narciarze, korzystający z wyciągu na stoku Hliny.

Niebawem opuszczamy teren TANAP-u i wjeżdżamy na Liptów. Pierwszą miejscowością na naszej drodze w tym regionie jest Przybylina. Na horyzoncie pojawia się pasmo Tatr Niżnich, z dobrze widocznymi przecinkami narciarskich tras zjazdowych. W centralnym punkcie panoramy najwyższy szczyt masywu - Dziumbir. W prawo odchodzi dobrze oznakowana droga do Doliny Raczkowej i Skansenu Wsi Liptowskiej.

Za skrzyżowaniem po prawej stronie samotny blok na tle Tatr Zachodnich to jedyny w miejscowości hotel "Esperanto".

100 km Przybylina (Pribylina). Spora wioska (ok. 1400 mieszkańców) rozłożona jest po lewej stronie naszej drogi, a szosa biegnie jej północno-zachodnim skrajem. Miejscowość wywodzi się z XIII w. i ma przeszłość głównie pasterską. Z szosy dobrze widać dwa kościoły - neoromański ewangelicki z 1901 r. i neobarokowy katolicki, pod wezwaniem św. Katarzyny, z 1910 r.

Mijamy niewielką wieś Vavrisova i przed dzielnicą Liptowskiego Hradku o nazwie Liptowski Piotr przejeżdżamy pod nowoczesną autostradą i zaraz potem skręcamy w kierunku Liptowskiego Mikulasza. Przejeżdżamy przez blokowiska dzielnicy Okolične i dookoła Placu Wyzwolicieli koło kościoła św. Mikołaja dojeżdżamy do ul. Stúrovej. Jesteśmy w centrum stolicy regionu.

114 km Liptowski Mikulasz (Liptovský Mikulas). Miasto powiatowe (ok. 30 tys. mieszkańców), usytuowane w centrum Kotliny Liptowskiej, nad brzegami Wagu, na przedpolu Zachodnich i Niżnich Tatr. Osadnictwo istnieje tu już ok. 4 tysięcy lat, początki obecnej miejscowości datowane są na przełom IX i X w. Pierwsze pisemne wzmianki o mieście, którego nazwa pochodzi od patrona pierwszego kościoła, datują się z 1286 r. i wiążą się z nazwiskami pierwszych właścicieli tego terenu - Mikołaja i Andrzeja, synów Serafina Pongráca. Oni to, wespół ze swymi krewnymi przez kilka stuleci byli właścicielami Liptowskiego Mikulasza. W XV w. miasto stało się głównym ośrodkiem centrum Liptowa. Wtedy to przez 10 lat część miasta była w posiadaniu ówczesnego liptowskiego żupana, Polaka Piotra Komorowskiego. W XVI w. rodzina Pongráców powróciła do władzy. Za ich sprawą miasto weszło w nurt reformacji, większość kościołów przejęli protestanci i oni zaczęli nadawać ton życiu miasta. W 1713 r. tutaj właśnie sądzono zbójnika Juraja Janosika, skazanego na śmierć przez powieszenie na haku na szubienicy za poślednie ziobro.

Liptowski Mikulasz był także ważnym ośrodkiem ruchu kulturalnego i narodowego, szczególnie w XIX w. kiedy to działał w mieście Gaspar Fejérpataký, który dla podkreślenia swego poparcia dla narodowych aspiracji Słowaków i w proteście przeciw madziaryzacji przyjął nazwisko Belopotocký. W 1841 r. zorganizował pierwsze zbiorowe wejście na Krywań - po latach szczyt ten stał się symbolem narodowych aspiracji Słowaków. Tutaj w czasie "Wiosny Ludów" w 1848 r. ludność miasta i słowaccy działacze patriotyczni przyjęli "Żądania Narodu Słowackiego", w których domagali się respektowania praw do autonomii narodowej i używania języka słowackiego. W maju 1918 r. właśnie tutaj ogłoszono manifest, żądający odłączenia się Słowacji od Węgier i utworzenia wspólnego organizmu państwowego z Czechami.

Po II wojnie światowej powstał tu duży ośrodek przemysłowy i turystyczny, a niemniej - kulturalny i naukowy. Poza atrakcjami związanymi z turystyką górską, w ostatnich latach coraz częściej przyjeżdżają tu miłośnicy sportów wodnych i wypoczynku nad wodą, korzystający z faktu, iż od 1975 r. w coraz większym stopniu udostępniany jest dla wodniaków zalew Liptowska Mara. Znaczenie turystyczne tej okolicy wzrosło po odkryciu pobliskiej Demianowskiej Jaskini Wolności i Demianowskiej Jaskini Lodowej, a także po uruchomieniu wielkiego centrum narciarskiego w Dolinie Demianowskiej w Tatrach Niżnich.

Najważniejszym zabytkiem Liptowskiego Mikulasza jest usytuowany na placu Wyzwolicieli gotycki katolicki kościół św. Mikołaja z ok. 1280 r., wystawiony w miejscu dawniejszej świątyni romańskiej, przebudowany w stylu renesansowym i barokowym. W wyposażeniu wnętrza ma nieco detali średniowiecznych. Wokół kościoła umieszczone są trzy pomniki: św. Mikołaja, Janka Kraža i G. Féjerpataký-Belopotockiego. Gotycką proweniencję ma także Kościół Franciszkanów w Okolicznem, ul. Klástorná, z końca XV w., pod wezwaniem św. Piotra z Alkantary. Z tego samego stulecia pochodzi dwór dawnych właścicieli miasta - Pongráców, przy placu Wyzwolicieli. Na przełomie XVII i XVIII w. mieściła się tu siedziba Liptowskiej Żupy. Spośród kilku muzeów turyści najczęściej zwiedzają Muzeum Janosika - ul. Palučanská 1. Mieści się ono w dawnym kasztelu Vranovo, w zachodniej części miasta, wybudowanym w połowie XVI w..

Juraj Janosik, żołnierz wojsk Franciszka Rákóczego, a potem walczącej z Rákóczym armii cesarskiej w latach 1711-13 stał na czele bandy zbójnickiej działającej na północno-zachodnim obszarze Słowacji. Został schwytany i zamknięty w marcu 1713 r. właśnie tutaj, we Vranowskim Kasztelu, a po procesie w siedzibie Żupy w Mikulaszu został skazany i stracony na szubienicy, ustawionej nie opodal nad brzegiem Wagu. Ekspozycja poświęcona jest dziejom Liptowa, osobie Janosika i jego tradycji, głównie w sztuce ludowej, a także profesjonalnej. W rycerskiej sieni znajdują się cenne organy z 1721 r., wykorzystywane w czasie letnich koncertów. Rzeźba, przedstawiająca Janosika, usytuowana przed budynkiem, pochodzi z 1985 r., a jej autorem jest Ladislav Pollák.

Ulica Stúrova doprowadza nas do ważnego skrzyżowania, na którym w lewo można dojechać do Doliny Demianowskiej i bliżej, do autostrady Poprad - Rużomberk. My jednak skręcimy w prawo, by koło Hotelu "Janosik", ulicą Janosikovo nabrezie wyjechać z miasta w kierunku na spory ośrodek sportów wodnych Liptowski Tarnowiec (Liptovský Trnovec) nad jeziorem Liptowska Mara.

Szosa biegnie nadbrzeżnym skrajem miejscowości, po chwili skręca na północ i wijąc się malowniczo pośród pól mija z lewej strony Liptowską Sielnicę (Liptovská Sielnica), jedną z najstarszych miejscowości Liptowa (pozostałości kultury puchowskiej, pierwsze wzmianki o wsi z XIII w.), w dużej części dziś zatopionej wodami jeziora. Zabytkowe budowle, m.in. gotycki kościół, przeniesione zostały do skansenu wsi liptowskiej w Przybylinie.

Dalej szosa rozwidla się: prosto prowadzi podrzędna droga do Kwaczan (i malowniczego Kwaczańskiego Wąwozu), my zaś skręcamy w prawo i podjeżdżamy w górę do miejscowości Liptowskie Maciejowce (Liptovské Matiajovce). W dolnej części wsi mijamy renesansowy kościółek św. Władysława z początków XVI w., otoczony murem obronnym z basztami i strzelnicami, z barokowym wystrojem wnętrza. Przy nim romantyczny wiejski cmentarzyk. W północnej, najwyższej części odnaleziono pozostałości osady rzymskiej z III-IV w. n.e., na wschód od wsi - cmentarzysko z epoki halsztackiej. Za wioską droga wznosi się stromymi zakosami na Kwaczańską Przełęcz.