50 km Tatrzańskie Matlary (Tatranské Matliare). Miejscowość powstała w latach 80-tych XIX w., dzięki właścicielowi wsi Huncowce Matejowi Loitschowi. Pierwszy zakład wodoleczniczy powstał tu w 1889 roku. Szczególny rozwój osada przeżywała w latach międzywojennych, a po II wojnie światowej założono tu wojskowe centrum lecznicze. Obecnie największymi obiektami są tu dwa dawne związkowe domy wczasowe - "Hutnik" i "Metalurg", teraz udostępniane w otwartej bazie wypoczynkowej.

Koło stacji benzynowej rozwidlenie dróg: prosto prowadzi dość wąska szosa do zespołu autocampingów ("Tatranec", "Eurocamp-FICC" i "Sportcamp") i dalej, do Wielkiej Łomnicy i Popradu, Droga Wolności skręca w prawo i niebawem doprowadza nas do Tatrzańskiej Łomnicy.

52 km Tatrzańska Łomnica (Tatranská Lomnica). Największa miejscowość pod słowackimi Tatrami, ośrodek turystyczny, narciarski i kulturalny, położony u stóp masywu Łomnicy (2632 m). Pierwsze obiekty wypoczynkowe założono tu w latach 90-tych XIX w. W 1893 r. powstał najstarszy, działający do dziś hotel "Lomnica", w rok później dom zdrojowy. W 1896 r. połączono Tatrzańską Łomnicę z Popradem koleją motorową, w 1911 wybudowano popularną "elektriczkę". Z 1905 r. pochodzi secesyjny "Grand Hotel Praha".

Popularność uzdrowiska wzrosła w latach międzywojennych, a szczególnie po wybudowaniu kolei linowej na Łomnicę - w 1938 r. do Łomnickiego Stawu i w 1940 r. na szczyt Łomnicy. Po II wojnie światowej powstało wiele nowych ośrodków wczasowych, hoteli i przede wszystkim centrum narciarskie. Zimą do dyspozycji narciarzy są trzy kolejki i kilka wyciągów narciarskich. Latem z Tatrzańskiej Łomnicy turyści wyruszają na szlaki, prowadzące do dolin Staroleśnej, Małej Zimnej Wody, Łomnickiej i Kieżmarskiej.

W Tatrzańskiej Łomnicy znajduje się siedziba dyrekcji Tatranského Narodnego Parku (TANAP-u) i Muzeum Tatrzańskiego. Do dyspozycji gości są tereny do jazdy konnej, mini-golf, kasyna. Występy teatralne i koncerty organizowane są w sali kina "Tatry", latem orkiestry dęte, zespoły kameralne i folklorystyczne występują w muszli koncertowej, usytuowanej w pięknym parku.

W centrum miejscowości, po południowej stronie Drogi Wolności w niewielkim dworku usytuowana jest Podstawowa Szkoła Sztuki, współpracująca z zakopiańską Państwową Szkołą Artystyczną. Szkoła (pracująca w systemie popołudniowym) organizuje koncerty, wystawy i przedstawienia teatralne dla dzieci.

Wyjeżdżamy z Tatrzańskiej Łomnicy w kierunku Szczyrbskiego Jeziora. Droga Wolności bądź to biegnie równolegle do toru "elektriczki", bądź to krzyżuje się z nim. Uwaga na sygnalizację świetlną - przejazdy są niestrzeżone! Mijamy niewielkie uzdrowisko Tatrzańska Leśna (Tatranská Lesná), założone w latach międzywojennych i znane przede wszystkim z międzynarodowego ośrodka dziecięcego "Detský raj", często wykorzystywanego dla organizacji tzw. szkół w przyrodzie (w Polsce - "Zielone szkoły"), dla dzieci z centrów przemysłowych.

Prowadzi stąd szlak turystyczny do Magistrali Tatrzańskiej i dolin Staroleśnej i Małej Zimnej Wody.

Dojeżdżamy do Smokowca.

57 km Smokowce (Smokovce). Jest to zespół miejscowości (Dolny, Górny, Nowy i Stary Smokowiec), mieszczący obecnie większość instytucji administracyjnych i społecznych oraz usługowych rejonu Wysokich Tatr. Przede wszystkim jest to jednak renomowane uzdrowisko o przeszło 200-letniej tradycji. Założone przez Stefana Csaky'ego w 1793 r., w II połowie XIX wieku było szeroko znane na świecie jako Szmeks. W latach międzywojennych przyjęła się obecna nazwa, co, być może wiąże się z legendą o tatrzańskim smoku, który lecąc od Szczyrbskiego Jeziora potrącił i zdeformował wierzchołek Sławkowskiego Szczytu, u stóp którego leży miejscowość.

Wjeżdżamy najpierw do Górnego Smokowca - dzielnicy, w której położony jest m.in. najbardziej ekskluzywny hotel miejscowości - "Bellevue". Nieopodal wyciągi narciarskie i korty tenisowe. Centrum uzdrowiska stanowi Stary Smokowiec. W lewo, przy dworcu autobusowym odchodzi droga do Popradu. Przy dworcu autobusowym największy parking. Naprzeciw dom towarowy "Mladosc", za nim siedziba górskiego pogotowia ratunkowego Horská Sluzba TANAP, obok - urząd miejski. Mijamy jeden z najstarszych zabytkowych budynków - drewnianą, przeszło 150-letnią willę "Flora", w której mieści się teraz galeria sztuki i wznoszący się po prawej stronie Drogi Wolności secesyjny "Grand Hotel", wybudowany w 1904 r. Przez elegancki park powyżej "Grand Hotelu" można dojść do linowo-terenowej kolejki na Siodełko (Hrebienok), podobnej do zakopiańskiej Gubałówki. Siodełko stanowi wspaniały punkt widokowy, jest też początkiem wielu tras turystycznych i narciarskich.

Droga Wolności mija centrum miejscowości kilkoma niebezpiecznymi zakrętami. Na granicy między Starym a Nowym Smokowcem mieści się Dom Usług, z nowoczesną elektroniczną tablicą informacyjną. Niebawem wyjeżdżamy z obszaru zwartej zabudowy, mijamy stację benzynową, by po chwili dojechać do miejscowości, stanowiącej dziś przedmieście Smokowca - Tatrzańskich Zrębów (Tatranské Zruby). Osada, założona w 1923 r., początkowo była miejscem skoszarowania wojska (pierwotna nazwa - Vojenské sruby, czyli Wojskowe Baraki). Obecnie znajduje się tu wojskowy ośrodek wypoczynkowy. Po chwili dojeżdżamy do sporej osady Tatrzańska Polanka.

62 km Tatrzańska Polanka (Tatranská Polianka). Miejscowość pochodzi z lat 80-tych XIX w. i pierwotnie nazywało się Westerów - od nazwiska właściciela pierwszych tutejszych pensjonatów Pavola Westera. Z końcem XIX wieku powstało tu pierwsze sanatorium i wkrótce Westerów przekształcony został w uzdrowisko, szczególnie chętnie odwiedzane przez Niemców ze Śląska, stąd też położone w pobliskiej Dolinie Wielickiej schronisko nazwane zostało "Śląskim Domem". Za sprawą właściciela nowoczesnych sanatoriów, dra Michala Guhra, miejscowość stała się także kolebką narciarstwa w słowackich Tatrach, uprawianego tu od 1910 r. W pobliżu wybudowano pierwszą na południowej stronie Tatr skocznię narciarską, na której zawodnicy osiągali do 25 metrów.

Dziś Tatrzańska Polanka znana jest przede wszystkim jako miejsce, skąd wyrusza się do Doliny Wielickiej i dalej, na najwyższy szczyt Tatr - Gierlach lub przez Polski Grzebień do Doliny Białej Wody. Kilka kilometrów dalej na wschód przy Drodze Wolności mijamy leśniczówkę Danielowo, a potem wojskowe uzdrowisko Nowa Polanka (Nová Polianka). Z pobliskiego parkingu przy szosie wspaniałe widoki na masyw Gierlachu i Kończystej. Dojeżdżamy do następnego niewielkiego uzdrowiska.

67 km Wyżnie Hagi (Vyzné Hagy). Miejscowość założona w początku lat 90-tych XIX w. przez właściciela wsi Batyżowce Ferenca Mariassy'ego, na przełomie wieków zakupiona przez księcia Christiana Hohenlohe. Uzdrowisko chętnie odwiedzane przez Niemców, a także Polaków, w tym ze sfer literackich, m.in. bywał tu Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Stefan Żeromski, który przebywał tu latem 1914 roku, pisząc powieść "Zamieć". Stąd Żeromski po wybuchu wojny pospiesznie powracał do Krakowa i Zakopanego, a rękopis został mu później dostarczony przez Tatry przez zakopiańskiego przewodnika, Jakuba Wawrytkę. W latach II wojny wybudowano tu funkcjonujące do dziś największe w całej Słowacji sanatorium przeciwgruźlicze na 1070 łóżek.

Mijamy przystanek autobusowy Popradské Pleso - miejsce, gdzie od Drogi Wolności odchodzi na północ asfaltowa szosa, prowadząca do schroniska przy Popradzkim Stawie. Można tędy podjechać kilkaset metrów w głąb Doliny Mięguszowieckiej na duży parking i dalej udać się pieszo. My jednak pojedziemy dalej Drogą Wolności przez most nad wąziutkim w tym miejscu Popradem, by po chwili dotrzeć do skrzyżowania dróg. Dotychczasowy trakt prowadzi na zachód do Podbańskiej, my zaś skręcimy w prawo, by po kilku stromych zakosach zatrzymać się na parkingu zaporowym w Szczyrbskim Jeziorze.

75 km Szczyrbskie Jezioro (Strbské Pleso). Jezioro, które dało nazwę całej miejscowości, leży u wylotu Doliny Młynickiej i jest piątym co do powierzchni stawem tatrzańskim (ok. 20 hektarów). Ośrodek, najpierw turystyczny, potem uzdrowiskowy, wreszcie narciarski, rozwija się od lat 70-tych XIX wieku. Jest to najwyżej na Słowacji położone uzdrowisko. Założycielem Szczyrbskiego Jeziora był magnat węgierski Jozsef Szentivány. Na początku wieku powstały hotele, potem przekształcone w sanatoria "Krivaň" i "Hviezdoslav". Wtedy też utworzone zostało Nowe Szczyrbskie Jezioro, poprzez wykopanie istniejącego wcześniej w tym miejscu torfowiska. W latach międzywojennych na północnym brzegu Szczyrbskiego Jezioro utworzono największy na Słowacji ośrodek narciarstwa, przede wszystkim klasycznego, rozbudowany szczególnie przed zawodami FIS w 1935 i 1970 r. Składa się on z zespołu skoczni, stadionu biegowego, stoku slalomowego oraz trasy zjazdowej, wyposażonych w wyciągi krzesełkowe i orczykowe, z dużym zapleczem hotelowym i rekreacyjnym.

Prócz tego, jest w Szczyrbskim Jeziorze kilka ośrodków wypoczynkowych i leczniczych oraz zespół nowoczesnych hoteli, o najwyższym standardzie i... cenach w całych Wysokich Tatrach. Do najbardziej renomowanych należą "Panorama", "Patria" i "FIS". Nieco w bok od głównej promenady znajduje się "Helios" - najwyżej położone sanatorium na Słowacji, dysponujące 350 miejscami i leczące choroby górnych dróg oddechowych u dorosłych i u dzieci. Jest w Szczyrbskim Jeziorze również niewielkie osiedle mieszkaniowe, kilka sklepów spożywczych, sportowych, pamiątkarskich i odzieżowych, sporo barów i restauracji. Mocno rozbudowany jest system parkingów - w miarę zapełniania się miejsc w centrum osady, samochody zatrzymywane są coraz dalej, aż do pierwszego parkingu nad Nowym Szczyrbskim Jeziorem.

Samo jezioro usytuowane jest nieco na zachód od centrum osady, wyznaczanym przez główny parking, końcowe stacje kolei elektrycznej z Popradu i zębatej z Tatrzańskiej Szczyrby i dworzec autobusowy. Główna promenada prowadzi od dworca do ośrodka narciarskiego, omijając jezioro, więc by go zobaczyć, należy podejść schodkami między domem towarowym a księgarnią, wprost na brzeg. Na południowym skraju, pod hotelem "Krivaň", znajduje się panorama szczytów tatrzańskich nad Szczyrbskim Jeziorem, wygrawerowana na metalowej plakiecie.

W pogodny dzień, zwłaszcza jesienny, warto poświęcić pół godziny na obejście stawu wokoło. Ze Szczyrbskiego Jeziora prowadzi kilkanaście interesujących tras przede wszystkim w rejonie Doliny Mięguszowieckiej - do Popradzkiego Stawu i na Symboliczny Cmentarz Ofiar Tatr pod Osterwą, na Rysy, na Koprowy, na Żelazne Wrota, na Wysoką, a także na Krywań i w jego okolicę, na Hruby Wierch, na Przednie Solisko, do dolin Młynickiej i Furkotnej.

Zwiedziwszy Szczyrbskie Jezioro, wracamy na parking, zjeżdżamy do skrzyżowania z Drogą Wolności i na rozstaju dróg skręcamy w prawo (na zachód), w stronę Podbańskiej. Po chwili przejeżdżamy przez most na małym potoczku - tutaj właśnie zaczyna się Biały Wag. Mijamy po prawej stronie parking koło Schroniska Ważeckiego (dawnego Schroniska Kapitana Razo) i niebawem dojeżdżamy do Trzech Studniczek. Tutaj górami dochodzi Magistrala Tatrzańska, stąd rozpoczynają się ważne szlaki turystyczne na Krywań (znaki zielone) i do Doliny Koprowej (znaki niebieskie). Droga wznosi się dość stromo stokami Palenicy, po czym szerokim podwójnym zakrętem wjeżdża do Podbańskiej.