Dürr Jan , od 1945 Dürr-Durski (3 II 1902
Bogumiłowice, pow. brzeski - 20 IV 1969 Warszawa).
Historyk literatury pol., taternik .
W Krakowie ukończył gimnazjum i studia polonistyczne na
UJ (1921-25), potem był nauczycielem gimnazjalnym, od 1932 w Warszawie, gdzie w
czasie okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1948 wykładowca i od 1954
prof. uniw. w Łodzi. Autor licznych prac nauk. (1923-70) o twórczości Stanisława Wyspiańskiego
i o literaturze staropolskiej.
Taternictwo uprawiał gł. w 1922-27, m.in. w towarzystwie
Alfreda i Jana A. Szczepańskich , Stefana Daszyńskiego , Jana K. Dorawskiego , Mariana Sokołowskiego i Mieczysława Szczuki . W lecie brał udział w
kilku pierwszych przejściach, np.: pd.-zach. ścianą Drobnej Turni (w 1924), wsch. ścianą Małej
Koprowej Turni (1925), wprost od pn. na Młynicką Przełęcz (1925), z Kaczej Doliny na Wyżnią Żłobistą Przełączkę (1927), a w zimie
uczestniczył w II przejściu Grani Fajek (1925) i II wejściu przez Miedziane Ławki na Łomnicę
(1926). Już w 1922 był
pierwszym inicjatorem założenia STAZS, która powstała w Krakowie w 1924.
Pisał kilka razy na temat historii alpinizmu pol. i taternictwa: Zdobycie
Gierlachu ("Wierchy " 1924), Początki taternictwa (tamże 1925),
Druga wyprawa polska na Mont Blanc ("Tat." 1925), Przyczynki do
historji polskiej działalności alpinistycznej (tamże 1925). Również dotyczy
Tatr jego artykuł Treny Żeromskiego ("Myśl Nar." 1926, nr 2).