Wjeżdżamy do Koniówki, w której przy moście mijamy zabytkową drewnianą dzwonnicę podhalańską, po chwili dojeżdżamy do kolejnej miejscowości - Podczerwonego. Założona w 1605 r., dziś jest coraz prężniejszym ośrodkiem, także przemysłowym (produkcja domków drewnianych). O bogactwie świadczy też nowo zbudowany kościół.

29 km - Czarny Dunajec. Przed wjazdem do wsi droga rozwidla się - w dotychczasowym kierunku biegnie obwodnica, prowadząca obrzeżem miejscowości w kierunku Chabówki, a także Jabłonki i przejścia granicznego w Chyżnem. W prawo skos odchodzi stara droga, którą pojedziemy do centrum Czarnego Dunajca.

Miejscowość ma charakter miasteczka, choć prawa miejskie, posiadane w końcowych latach XIX wieku i w okresie międzywojennym Czarny Dunajec utracił w 1933 r. Jest wioską, położoną przy granicy między Podhalem a Orawą. Założony został w XVI wieku, osadzony został przez rodzinę Miętusów staraniem dzierżawcy starostwa nowotarskiego, Prokopa Pieniążka prawdopodobnie w 1522 r. Od 1720 r. odbywały się tu doroczne jarmarki, od 1846 r. zaś handlowano co dwa tygodnie. W 1858 r. Czarny Dunajec został niemal całkowicie zniszczony przez pożar. Ogień zresztą niszczył miejscowość jeszcze kilkakrotnie - w latach 1856, 1859, 1860, 1896 i 1906.

W centrum miejscowości znajduje się rynek, co Czarnemu Dunajcowi przydaje owego miejskiego charakteru. Część murowanych domków ma wygląd niewielkich dworków z ganeczkiem, podpartym dwiema kolumnami. Do rynku przylega murowany kościół z lat 60-tych XIX w., wybudowany na miejscu poprzedniej świątyni: pierwszy kościółek został tu wzniesiony w końcu XVI w. Od 1605 r. Czarny Dunajec jest siedziba parafii, jednej z najstarszych na Podhalu, początkowo sięgającej aż po Tatry.

W rynku skręcamy w prawo za drogowskazem w kierunku Nowego Targu. Mijamy Rogoźnik i dojeżdżamy do Ludźmierza. Warto tu skręcić w lewo od głównej drogi i zwiedzić miejscowość.

39 km - Ludźmierz. Najstarsza siedziba parafii na Podhalu - w 1234 r. książę Henryk Brodaty nadał krakowskiemu wojewodzie Teodorowi Gryficie prawo osadzenia tu opactwa cystersów i wybudowania kościoła oraz prowadzenia osadnictwa na Podhalu. Cystersi osiedli w Ludźmierzu w 1238 r., ale już w kilka lat później przenieśli opactwo do Szczyrzyca. Miejscowość jednak rozwijała się dalej, od XIV wieku w cieniu pobliskiego Nowego Targu. W centrum wsi znajduje się duży murowany kościół z II połowy XIX w., którego najcenniejszym zabytkiem jest XV-wieczna drewniana figura Matki Boskiej Ludźmierskiej, otoczona na Podhalu niezwykłym kultem.

W Ludźmierzu urodził się i wychował jeden z najznakomitszych polskich pisarzy - Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Dwór rodzinny Tetmajerów nie zachował się do naszych czasów, ale za to w 1975 r. w Ludźmierzu staraniem tamtejszych górali wybudowany został Podhalański Dom Ludowy, noszący imię Kazimierza Tetmajera i Władysława Orkana - innego wybitnego pisarza, a zarazem wielkiego działacza na rzecz regionalizmu podhalańskiego.

W okolicach Ludźmierza znajdują się rzadkie już dzisiaj na Podhalu torfowiska, z reliktową roślinnością, zagrożoną wyniszczeniem przez przemysłową eksploatację torfu na cele przemysłowe i opałowe.

Wracamy do głównej szosy i po chwili wjeżdżamy do Nowego Targu.

43 km - Nowy Targ. Jedyne poza Zakopanem miasto na Podhalu, stolica regionu podtatrzańskiego, położone w widłach Białego i Czarnego Dunajca, z których spływu właśnie w Nowym Targu powstaje rzeka Dunajec. Nowy Targ, istniejący niewątpliwie już pod koniec XIII wieku, został u swoich narodzin zniszczony przez najazd Tatarów, a przywilej lokacyjny nadał mu król Kazimierz Wielki w 1346 r. Najstarszym zabytkiem miasta jest położony obok rynku Kościół p.w. Św. Katarzyny, pochodzący z XIV r., a także pełniący funkcję kaplicy cmentarnej XVI-wieczny kościółek Św. Anny, wg legendy wzniesiony przez zbójników.

Nowy Targ do niedawna słynął z produkcji butów (Nowotarskie Zakładu Przemysłu Skórzanego, zlikwidowano w latach 90-tych XX w.) i kożuchów, sporą atrakcją - także turystyczną - są odbywające się tu co czwartek słynne jarmarki podhalańskie, ostatnio zdominowane przez wielką liczbę osób spoza Podhala - głównie z terenów Słowacji. Nowy Targ jest także siedzibą czołowej polskiej drużyny hokejowej (NKS "Podhale"). Działalność kulturalną prowadzi kilka obiektów, spośród których największym jest położony przy Al. Tysiąclecia Miejski Ośrodek Kultury.

Aleja Tysiąclecia stanowi przedłużenie ulicy Ludźmierskiej, którą wjechaliśmy do miasta. Jedziemy nią dalej prosto, za drogowskazami w kierunku Krościenka. Przecinamy skrzyżowanie z drogą, prowadzącą do Jurgowa i na Bukowinę, następnie mijamy stanowiące niemal przedmieścia Nowego Targu miejscowości Waksmund i Ostrowsko, a potem wjeżdżamy do Łopusznej. W miejscowości tej warto zwiedzić zabytkowy dwór rodziny Tetmajerów (stryja poety Kazimierza), w którym obecnie znajduje się oddział zakopiańskiego Muzeum Tatrzańskiego. Na cmentarzu w Łopusznej 2 lipca 200 r. został pochowany ksiądz prof. Józef Tischner (1931-2000), przez lata w tej wsi mieszkający. Mijamy Harklową (zabytkowy gotycki kościółek z kolorową polichromią) i niebawem dojeżdżamy do skrzyżowania z szosą, prowadzącą do Niedzicy. Na drogę tę wjedziemy niebawem, tymczasem jednak podjedźmy jeszcze kawałek do najbardziej na wschód wysuniętej wsi Podhala - Dębna. Od głównej drogi skręcamy w prawo i między gospodarskimi zabudowaniami dojeżdżamy do głównej uliczki, przy której stoi zabytkowy drewniany kościół.

55 km - Dębno. Wieś, łącząca w swojej zabudowie cechy podhalańskie, spiskie i pienińskie. Leży w widłach Dunajca i Białki, a wschodni kraniec wsi przylega do wałów tworzonego obecnie zbiornika czorsztyńskiego. Miejscowość powstała w połowie XIII wieku, oficjalną lokację ma datowaną na rok 1335. Już w początkach XV stulecia było Dębno siedzibą parafii pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Pierwotny kościół został jednakże spalony i odbudowany w mniej więcej obecnym kształcie w latach 1480-90. W XVII wieku Dębno zostało podporządkowane parafii w Maniowach, a kościół został ośrodkiem filialnym. Jest to jeden z najstarszych w Polsce kościołów drewnianych i jedyny na polskim Podtatrzu zabytek klasy zerowej.

Gotycka świątynia zawiera wiele dzieł sztuki pochodzących z końca XV wieku. Ołtarz w formie tryptyku, w części głównej ukazuje Świętą Rozmowę (Matka Boża z Dzieciątkiem, św. Katarzyna i św. Michał Archanioł). Pochodzi z końca XV wieku. Na ten sam okres datowana jest wspaniale zachowania polichromia, wykonana przez nieznanych malarzy cechowych, z kilkudziesięcioma motywami, malowanymi temperą wg wzorów z patronów. Starszy od samego kościoła, bo pochodzący z ok. 1380 r. jest krucyfiks na tęczy przed głównym ołtarzem w postaci pnia drzewa ze ściętymi konarami i bardzo ekspresyjną figurą Chrystusa. Z ok. 1440 r. pochodzą rzeźby w lewym bocznym ołtarzu, przedstawiając pięć Świętych Niewiast. Jeszcze starsza - z 1430 r. - jest rzeźba św. Mikołaja, umieszczona na ścianie na wprost wejścia. W dębniańskim kościele, w konstrukcji jednej z sobót otaczających kościół po II wojnie światowej przypadkiem w czasie remontu odkryto deskę lipową, na której widniał najstarszy w Polsce obraz, pochodzący z ok. 1280 r., przedstawiający św. Agnieszkę i św. Katarzynę. Obecnie obraz ten przechowywany jest w Krakowie. Ze średniowiecznymi ozdobami kościoła znakomicie współgrają rzeźby Józefa Janosa, ludowego twórcy z Dębna, zmarłego przed kilkoma laty, którego dzieła sakralne zdobią wiele kościołów na Podhalu.

Pozostawiając kościół po lewej stronie, jedziemy dalej aż do wałów zbiornika czorsztyńskiego, gdzie skręcamy w prawo i niebawem dojeżdżamy do szosy, prowadzącej do Niedzicy. Skręcamy w lewo. Po chwili przejeżdżamy most na Białce i opuszczając teren Podhala, wjeżdżamy na Spisz.