Wioska Suche położona jest przy zakopiance na zachód od Poronina i rozpoczyna się tuż za mostem na rzece Biały Dunajec, która kilkaset metrów wyżej tworzy się ze spływu Zakopianki i Porońca. Drugi koniec wioski znajduje się nieco poniżej kulminacji grzbietu odchodzącego z Gubałówki w stronę Białego Dunajca. Cała wioska położona jest więc w głębokiej dolinie Suchego Potoku, który jest lewym dopływem rzeki Biały Dunajec.

Wioska była lokowana razem z położonym na grzbiecie Pogórza Gubałowskiego, Zębem w 1620 roku, jednym dekretem starosty nowotarskiego Stanisława Witowskiego, na rzecz Wiktoryna i Anny Zdanowskich i początkowo nazywała się Jastrzębiec, ale nazwa ta, jako obca na Podhalu, wkrótce została zastąpiona przez ludową, która wywodzi się od nazwy potoku przepływającego dołem wsi, który najprawdopodobniej często wysychał. Związek z Zębem trwał aż do lat powojennych, a w latach dwudziestych i trzydziestych obie te wsie stanowiły wspólny organizm, funkcjonując pod nazwą "Zubsuche". Dziś bliższe związki ma Suche z Poroninem. Wieś liczy około 1200 mieszkańców. Obecnie w Suchem - podobnie jak w pozostałych sołectwach Gminy działa prężnie Oddział Związku Podhalan z zespołami regionalnymi: "Małe Harnasie", "Harnasie" oraz jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej. We wsi przybywa miejsc noclegowych i punktów wyżywienia przede wszystkim w gospodarstwach agroturystycznych.

Ozdobą wsi jest zabytkowy drewniany "Dom Orłów", przez kilkadziesiąt lat wykorzystywany na lokalne potrzeby edukacyjne i społeczne, aż do roku 2003 tj. do czasu oddania do użytku nowej Szkoły Podstawowej im. Antoniny Tatar - nauczycielki - osoby zasłużonej wielce dla tutejszego środowiska.

W najbliższej okolicy Suchego znajdują się wysokie grzbiety boczne Pogórza Gubałowskiego, które kolejno otaczają Suche - od północy Suchowiański Wierch, a od południa Rafaczańska Grapa. Od zachodniej strony Suche zamknięte jest głównym grzbietem Pogórza, na którym przysiadła wieś Ząb. Warto więc skorzystać z takiego położenia wioski i oglądnąć ją dookoła niemal z lotu ptaka, tym bardziej że wędrówka ta nie wymaga większych umiejętności wspinaczkowych, tylko nieco kondycji fizycznej, a szczytami wymienionych grzbietów poprowadzone są polne drogi, ścieżki a na pewnym odcinku nawet znakowany szlak turystyczny. Do wędrówki zachęcać będą również same widoki.