|
Haw, w Zakopanym pod Reglami był se taki gazda co sie nazywoł Cyrpok. Mioł on razem ze swojom babom jednego ino syna, co mu było na miano Wojtek. A to imię - Wojtek powiadało tys ze to tyn Wojtek taki wiycie Wojtkowaty; to oznoco, ze taki wiycie ani nie głupi ani nie mądry, ino taki wojtkowaty. No ale kie uróst na parobcoka to choćta taki był, to siyłe do roboty mioł i robiył, bo go syćka do roboty pytali, bo takik co som mocni a głupci, radzi do roboty pytali, bo sie sanowoł w robocie, ba robiył co ino mioł siył. Robił u hrubsyk gazdów a nawet to ksiądz Stolarczyk, probosc zakopiański go pytoł. Ale potem jak mu ociec pomar, to juz teroz nie było jako iść po zorobkak, bo w doma roboty mioł dość, tosto gazdowali oba z matkom i jakosi było. Jaz potem o pore roków i matka sie wykopyrtła, to teroz som Wojtek ostoł i nijakim światem nimóg se dać rady z robotom w domu. Ale dobrzy ludzie wsędej sie znojdom, tosto i tu sie znaśli i Wojtkowi powiadajom:
- Hej, Wojtek, ty som nie nagazdujesz nic - zedres sie a nie nagazdujesz nic!
- No to cos mom robić? Pyto sie Wojtek.
- To nie wiys co mos robic? Ozeń sie. Bedzies mioł babe, pomoc do roboty, noj majątku ci przybędzie, bo z babom cosi do chałupy ci przydzie.
- Dobrze padocie! Ozyniym sie, powiedzioł Wojtek i zacon od tego casu patrzeć po dziywkak sukając fajnej na babe, no bo tacy chłopcy wojtkowaci ale smak na ładne baby to majom.
Zaś dziywki choć ładne i zgrabne, Wojtkiem jednak nie pogordzajom, ani w zywe ocy nie pośmiywajom ino wydanie sie zaniego odwlykajom, ze to jesce nimajom ładnej spódnice tybetowej, to znowu brakuje im jesce koroli, to inej zaś kozucha, noj tak cas leci Wojtkowi nie nacekaniu, bo mu gaździny trza, to nie ceko na te co obiecujom a nie idom ino dalej suko takiej coby juz za niego sła. Po jakimsi casie trafił na ładnom, zgrabnom dziywcynke co pedziała ze jak trza to zaroz do ślubu śmin pudzie. Tosto Wojtek sie zyni - a ludzie jak obocyli, ze Wojtek sie śniom zyni, zycyni mu jom ozmowiać powiadając mu:
- I ty Wojtek sie śniom zynis? To juz nimoz inyk lepsyk dziywek? A Wojtek sie pyto: A cemus to nimom sie z tom zynić?
- A cos, cy ty Wojtek nie widzis - powiadajom mu ludzie - dyj ona juz wionka nimo!
- No to co, powiado Wojtek ze nimo? Jo jej wionek kupiem ino pojedziemy do ślubu i bedzie mieć!
- Oo, nie o to Wojtek nie o to - przecie widzis jako je ona syroko w biedrak - powiadajom dalej ludzie.
- No to co ze je hrubo? Tako dobro co je hrubo i na gaździnom pasuje lepiej jak ta ciyniućko. Powiedział Wojtek no bo wtej była modniejso ta hrubso jak te ciyniućkie.
Ludziska więcej nie godali nic. Kozdy kiwnon rękom na to i pedzioł: - Niek sie zyni ka sie fce, on i tak nic nie wiy, co mu ta bedziemy wyjośniać.
Noj tak Wojtek sie ozyniył i babe mioł i gaździnom tys. Po miesiącu urodziyło sie im dziecko. Dziecku Wojtek był rod, bo i chłopiec był, a baba powiado Wojtkowi tak:
- Jo se dziecko umyjem i wykąpiem chodźby i na korytku, cyli nieckak, jak nieftórzy powiadajom, ale kołysecke do lulanio, to juz musis zrobić som, bo to ojcowsko rzecz.
- No, przecies jo nie umiem majstrować i kołyski niepotrafie zrobić - jo nie majster, powiedzioł babie Wojtek.
- To kup! Powiedziała Wojtkowi baba. Twoja rzec - kupić cy zrobić syćko jedno, ale to twoja rzec!
- No to jo kupiem! Powiedzioł Wojtek, i zaroz w noblissy dzień jarmacny w Nowym Targu, zaprzągnon kobyłe do wozu i pojechoł na jarmark. No a ze ze Zakopanego do Nowego Targu dróga dość daleko, trza jechać trzy godziny, tosto Wojtek jadąc mioł cas myśleć, to i myśloł, noj wymyśloł tak, ze dopiero miesiąc casu a jus momy dziecko, to tu za drugi miesiąc bedzie drugie dziecko, a potem trzecie, noj wyńdzie tak, ze doroku bedzie ik dwanoście.
Zajechoł na jarmark, a na rynku w Nowym Targu było telo kołysek, ze se ik Wojtek kupił na cały rok, bo pomyśloł, ze lepiej iść na zarobek, jako za kozdym razem po kołyske na jarmark jeździć. Nakłod kołyski na wóz, powrozem dobrze przywiązoł i jedzie w dom. Wjechoł na Kościeliskom dróge, a tu Ksiądz Stolarczyk spacerujom se drógom po wiecerzy, coby mogli lepiej spać. Patrzy a tu ci tako okropecno fura jedzie. Kołyski były na biegunak, tosto widziało sie Księdzu, ze jakisi chłop wiezie pnioki z wyrobiska lasu na pole. Ale kiedy jeden ku drugiemu sie przyblizyli, to Ksiądz poznoł Wojtka i powiado do niego zdziwiony:
- He, dyj to mój prafianin jedzie - Wojtek bój sie cego, cos to ty telo wiezies?
- Jegomość, to nie widzicie ze kołyski wiezem? Odpedzioł głośno Wojtek.
- Dyj widzem, ze kołyski, ale pocos ci to Wojtek telo tyk kołysek? Odpedzioł Ksiądz Stolarcyk.
- Jegomość, jacyście to dziwny cłek? Przecie wiycie, boście mi ślub dawoł, ze dopiero miesiąc casu...
- To co ze miesiąc casu? - zagodoł znowu Ksiądz Stolarcyk.
- To, ze dziecko momy! Powiedzioł Wojtek. Słowo to tak jakby jako zaraza na Księdza chipła - tak sie zacudował:
- Dziecko macie? To niedobrze. Wojtek niedobrze!
Wojtek zdziwony Księdzowom minom, pyto sie cemu niedobrze?
- Źle Wojtek! Źle - odpedzioł Ksiądz.
- Ale cemu źle? Powiodocie jegomość cemu źle? Pyto sie dalej Wojtek.
- Źle. Nie w porządku! Powiedzioł Jegomość Wojtkowi.
Wojtek juz zły i coroz barzej ciekawy dopytuje sie jesce roz i coroz głośniej:
- Powiydzciez Jegomość roz, co to nie wporządku jest?
- E to, powiado Ksiądz, ze dziecko nie twoje!
A Wojtek jak nie chipnie ku jegomościowi z garłem i kie nie krzyknie:
- Co Wy jegomość godocie? A jako Jegomość kupiom krowe, a ona sie Wom potem za miesiąc ocieli, to cyjes to ciele bedzie, nie Wase? Spluchnon śline na ziym, pedził koniowi Wio! i pojechoł w dom. Pod regle.
|
Legendy
