|
Tak sie wej tys stało, bo raz, kie Sabała seł dolinom pomiędzy turnice ku Krywaniu, to wtej z drugiej strony tymi samymi pyrciami prosto ku Sabale seł Djaboł, a kie uwidzioł Sabałe, to jaze z radości zawołoł:
- He Jasiek, jak to dobrze ześ mi tu! A Sabała na to:
- Zje, coześ taki rod. Cy mie ci trza?
- To jesce nie wiys?, ba sie pytos? - powiado Djaboł - Ty morderco zatracony namrdowołeś telo tyk Niedźwiedzi, ze ci sie już słuśnie piekło nolezy - powiedzioł jesce Djaboł.
- Haj, piekło? Na to dobrze, bo mi tam bedzie ciepło, ale to jesce mam cas - powiado Djabłu Sabała.
- Ho, nima casu, bo cie juz trza - ze złościom powiedzioł Djaboł - Jo cie wezne siłom.
- Kie jo ci sie nie dom wziąść - radzi Sabała.
- Nie pudzies, to jo cie weznem som.
Tak sie dość fajnom kwile przegadujom i swojom siłom kozdy sie przekwaluje, jaz na ostatku uradzili ze musom zmiyrzać swoje siły.
- No to jo jesce teroz nie pudem - radzi Sabała.
- Jo tyz mom siłe i nie dom sie!
- No to zamiyrzojmy - powiado Sabało.
- Ale jako, pyta sie Djaboł. Noj uradzili ze pudom za pasy, tak jak sie to nie roz chłopcy pasujom. Popluli se kozdy do swoik ręcy i hipli ku sobie, obłapili sie bez poły po nad krzyze i pasujom sie. Jeden drugiego podnosi ku górze, dźwigo i prasnąć wce o ziem, ale ani tyn tego, ani tyn tego nimoze nijako zmóc i prasnąć. Nieroz widzialo sie ze Djaboł praśnie Sabałom bo był mocniejsy, ale cos, kie Sabała był sykowniejsy i co razej Djaboł dźwignom Sabałe w góre i mioł prasnąć ś nim o ziym, to jednak nie doł rady, bo Sabała jak lecioł bokiem dołu, to se ino noske wyprosconom nadstawił, tak, ze na nie spod i na nie sie oparł, ze zwalić sie nie doł. Jak zaś w drugom strone wcioł do Djaboł podźwigować i prasnąć, to Sabała drugom noge wyproscoł i nadstawioł i znowu na niej sie oparł a prasnąć sie nie doł. Djablisko przy tyj zopierace cysto piyknie sie zmordowało, ześliniło i zesmarkało, ale Sabale rady dać ni mók. Taki zesmarkany i zafucany stanon i do Sabały powiado:
- Jasiek, cy my to jakie waryjoki jabo jakie głuptoki, coby my se mieli swojom siłe tak marnić? Cy my se to ni mozemy swojej siły inacej zmierzać?
- Dyj mozemy, mozemy - powiado Sabała.
- Ale jako, - pyto sie Djaboł.
- Jako wces to niek tak bedzie mnie haw syćko jedno - powiado Sabała.
- No ale być moze byś ty wymyśloł jako - powiado Djaboł.
- Ty mos wielki djabelski łep, to myśli, a mnie syćko jedno co wymyślis - powiedzioł mu Sabała.
Djaboł zaś teroz myśli i myśli jaz wymyśloł, ze bedom ciskać do góry ku niebu palice, wtorom ze sobom nosił Djaboł i podpieroł sie. To bedziemy ciskać - powiado do Sabały, a wtory z nos wysej jom ciśnie to tyn bedzie sie nazywoł mocniejsy.
- Nej dobrze, powiado Sabało, mnie haw syćko jedno, jacej piyrsy ciskoj ty, co jo uwidzem jako to trza.
Djaboł se teroz stanon ozkrocony, popluł ślinom do swoik kopyt, bo dłoni ni mioł, oztarł śline łapił palice za koniec, ozobyrtoł i cisnon ze syćkik siył w górę. No, leciała ona leciała i moze zaleciała tam ka dziś Sputniki góniom, ale potem po jakiejsi kwili spadała na ziym.
- No, to teroz ciskoj ty - powiado do Sabały Djaboł. Widziołeś ka jo zacisnon, to ty sie postaroj cisnąc wysej, jak wces cobyk cie nie wzion se sobom w piekło.
- Nej dobrze, mnie haw syćko jedno, powiada Sabała i biere sie do ciskanio palice. Stanon se, ozkrocył sie, do ręcy ślinom popluł i w jednej gorzci trzymie palice, drugom podpar se bok, stoji i patrzy w niebo. Stoji i stoji, a patrzy do góry jakby co wypatrzowoł. Djaboł ceko skoro bedzie ciskoł i ni moze sie nicego do cekać, jaz zezłoscony przyskocył ku Sabale i ozdar sie do niego:
- Cos tak stojis a nie ciskos?
- Ho, ho, pomałuze, pomału, jo haw mom cas, powiado Sabała. Jo wypatrzujem swojego Dziadka co to nie downo pomar i jest je w niebie, to jak go uwidzem to mu cisne tyn palice, noj bedzie mioł cym sie podeprzyć bo je kulowy, a nic mu do truchły nie włozyli coby mioł sie cym podeprzyć, to mu prasnem, powiedzioł Sabała. A Djaboł kie to usłysoł, o odraz ku Sabale przyskocył i palice mu z gorzci wydar i o ziem prasnom powiadając przy tym:
- Hej dołbyś mi ty doł, jakbyś mi ty mojom palice do nieba cisnon! Cym ze by jo se piekło zaparł, dyjto moja zopora do piekła, ino jek se jom ze sobom na podpore wzion - powiado Djaboł i nie do jej ciskać.
Dawno nie było takik zomków jako dziś jest, ba były ino takie drewniane zawory i drewniane zopory co sie takim hrubym kijem zapierały.
- Inacej musimy se swojom siyłe zmierzać - powiado znowu Djaboł.
- No dej mozemy inacej, mnie haw syćko jedno - powiado Sabała.
- Co za dziwny z tobie cłek, ze zawse mos cas i zawse ci syćko jedno - powiado do Sabały Djaboł, - a moze byś choć roz pomyśloł i wymyśloł jako se momy tyn swojom siłe zmiyrzać.
- Ty mos wielki djabelski łep to myśli. - powiedzioł Djabłowi Sabała. Noj Djaboł zacon myśleć i myśleć. Za uchem jaz sie kopytem dropnon, coby mu myślenie lekcej przysło, i wymyśloł, ze bedom gwizdać, tak, jak to słysoł gwizdać juhasów, co paśli po holak owce. Noj jak wymyśloł, tak do Sabały powiado:
Wiys, bedziemy gwizdać - gwizdem bedziemy swoje siły miyrzać. Wtory ś nos głośniej gwiźdnie to ten bedzie sie nazywoł ze je mocniejsy, noj bedzie to ostatnio próba. Jak ty głośniej gwiźdnies jako jo, bedzie znacyć ześ mocniejsy i pudzies du domu - więcej prógować sie nie bedziemy. Ale jak jo głośnij gwizdnem jako ty to bedzies mój, na mój stodusiu bedzies mój i pudzies zemnom.
- Nej dobrze, mnie haw syćko jedno - powiado Sabała i godo Dajbłowi jesce i to coby, on piyrsy gwizdoł, co on usłysy jako to trza. A ze gwizdanie robi sie na palcak, tosto Djablisko wsadziło do kufy swoje raci, bo jak wiycie to Djabli niemajom palcy, i tak na tyk raciak gwizdo kielo ino ma siły. Gwizdoł na jednej raci tak jak juhasi gwizdzom na jednym palcu, to znowu gwizdoł na dwok raciak, tak jak na dwok polcak gwizdzom juhasi. A wto umie i bez palcy w gębie, na samyk wargak gwiźdnie to i on, Djaboł tys tak gwizdoł na samyk wargak, a mioł wargi jak kobyła, to i głośno gwizdoł i jesce głośniej wcioł, to tys cysto piyknie pare ze sobie wyduł, a jak już barzej ni mók, to do Sabały powiado potem tak:
- No to teroz gwizdoj ty! Słysołeś kielo jo głośno gwizdoł, to jak głośniej gwizdnies to pudzies w dom, ale jak nie, toś mój. Sabała sie zaś tak warciućko do gwizdanio nie brał, ba se coś medetował, a jak to Djaboł zmiarkował, to powiado:
- Eche, cosi widzem sie obowios i nie gwizdzes.
- Pewnie ze sie obowiom, bo jok gwizdnem jo to sie moze jakie niescęście stać. - powiedzioł Sabała.
- Zje cosby sie to miało stać? - pyto sie Djaboł Sabały.
- Co sie moze stać? To nie wiys ze jak gwizdnem jo, to ci moze głowa puknąć! - powiedzioł Sabała.
- He, to jo se jom musem cymsi zabezpiecyć - radzi Djaboł. Patrzy po sobie, ani ni mioł nic, zodnego odzionka ino same kudły po sobie, tosto chycił piyknie pytać Sabały, coby mu pozycył cuchy, coby se ś niom głowe poowijoł. Sabała jako ze był ś niego cłek uzycliwy, co tfu sjon ze sobie cuche, gęśliki z rękowa wyjon i połozył na pnioku, a cuchy Djabłowi doł. Djaboł uradowany cuchom, po owijoł se ś niom głowe, ze ani nie widzioł nic, a kie już była zabeśpiecona, to Sabale powiedzioł:
- No to tero gwizdoj.
Sabała zchylił sie ku ziymi po zapore od piekła i z całej siły sie ozegnoł i bechnon ś niom w djabłowom łep. Djablisko sie kopyrtło, bo telo tęgo dostoł ze omgloł, ale potem kie nie kie ostoł sie i przyseł do sobie co wstoł na nogi, cuchy końdek z głowy odwinon i do Sabały przepedzioł:
- No, cłeku, aleś ty gwizdnon, cok sie ledwo dźwignon. Więcej nie pedzioł nic, bo znowu zacon słabnąć, bo sie mu puściła z kufy cyrwono juha, ze wyciurcała het, tak ze djablisko wzieno i zdechło. Od tego casu więcej już diabły po świecie nie chodzom, haj nie chodzom!
|
Legendy
