Król Ignacy Aleksander (1 X 1874 Kraków - 20 XI 1951 Żbik k. Krzeszowic,
poch. w Krzeszowicach), syn przyrodnika Żegoty (Ignacego) Króla, a siostrzeniec
» Bronisława Gustawicza . Taternik , turysta, narciarz,
przyrodnik, pedagog.
Po studiach na UJ (prawo 1893-95, przyrodoznawstwo 1895-98) był nauczycielem
gimnaz. przyrody, matematyki i fizyki w Krakowie (1897-1902 w gimnazjum św.
Anny), w Nowym Sączu (1903-07) i ponownie w Krakowie (1907-39 w gimnazjum im.
Sobieskiego), a po wojnie w Krzeszowicach (1946-49); ponadto w 1924-26 wykładał
dydaktykę bot. na UJ.
K. był jednym z czołowych taterników w 1903-13; chodził
wtedy po Tatrach dużo, m.in. z Januszem Chmielowskim , Mariuszem Zaruskim , Gyulą Komarnickim i Romanem Kordysem
, ale także z wieloma mniej znanymi taternikami.
Dokonał szeregu nowych wejść w Grani Hrubego w 1906-09, I
wejścia pn.-zach. ścianą Galerii
Gankowej w 1911 (z Władysławem
Kulczyńskim jun . i Józefem Lesieckim
), II wejścia pd. ścianą Zamarłej
Turni w 1911 (z Kulczyńskim) itd., a także IV wejścia zim. na Świnicę
w 1913.
Był członkiem grupy tatern. Bacówka , pracował w zarządzie Sekcji Tur. TT
od 1908. Przyjaźnił się z Mieczysławem
Karłowiczem
.
W związku z taternictwem K. ogłosił niewiele. Najważniejsza pozycja to
wspomnienie o M. Karłowiczu ("Pam. TT" 30, 1909), a poza tym sprawozdania z
działalności STTT ("Tat." 1909 i 1910, "Pam. TT" 1910) oraz opis I wejścia
poprzez urwiska Galerii Gankowej ("Tat." 1911, nr 4).
Równocześnie z taternictwem uprawiał on również turystykę w Tatrach, prowadząc tam
często wycieczki szkolne lub mniejsze grupy swych znajomych. Będąc nauczycielem
w Nowym Sączu stał się on tam w 1906 współzałożycielem Towarzystwa Tur. "Beskid" oraz w tymże
roku razem z Romanem Gdeszem
- założycielem i ponadto
pierwszym przewodniczącym Oddziału Narciarskiego Tow. Tur. "Beskid", pierwszej
organizacji narc. na ziemiach polskich.
Potem w Krakowie starał się o rozwój turystyki i narciarstwa wśród swych
uczniów, opiekował się przez szereg lat gimnazjalnym Kółkiem Turystycznym
(założonym w 1910), urządzał szkolne wycieczki narc. (np. na Pilsko), a w lecie
wycieczki tur., zwł. w Tatry. W 1912 zorganizował nawet kurs wspinaczki na
skałach Mnikowa. Narciarstwo tur. uprawiał w Tatrach jeszcze ok. 1930.
Pracując jako nauczyciel w Krakowie K. działał też w Tow. Tatrz. Przez 12 lat
(1909-21) był członkiem zarządu TT i od 1909 bibliotekarzem Biblioteki TT w
Krakowie. Dwa razy ogłaszał sprawozdania o stanie tej biblioteki ("Pam. TT" 1910
i 1911). W "Pam. TT" (1910, 1912, 1913) publikował również fotografie ze swych
wycieczek tatrz.
Rozległe były także zainteresowania przyrodnicze K., zwł.
o charakterze kolekcjonerskim. Jego zbiory chrząszczy i muchówek trafiły
częściowo do muzeum w Chrzanowie, ale poza tym w czasie wycieczek tatrz. zbierał
materiały (m.in. glony, pajęczaki i motyle) dla różnych naukowców; zaznaczają to
w swych publikacjach nauk.: Roman Gutwiński
, Władysław Kulczyński sen. , Fryderyk Schille i Karol Starmach
. Najbogatsze były zbiory botaniczne K., głównie okazy
tatrzańskich roślin zielnych ze szczegółowymi kartotekami o ich występowaniu. Po
śmierci K. jego kartoteki bot. zostały zniszczone. Zielnik, częściowo opracowany
przez K. Starmacha (sinice) i Jana Zabłockiego (fiołki), znajduje się w Inst.
Botaniki PAN w Krakowie.
Sam K. opublikował tylko jedną pracę bot.: Zapiski florystyczne, i to jeszcze w 1904 w
"Sprawozdaniu Dyr. Gimn. w Nowym Sączu"; jest to systematyczny przegląd roślin z
Karpat
(od Howerli po Babią Górę i Pilsko), z Podkarpacia i z
okolic Krakowa. Od 1916 K. był członkiem Komisji Fizjogr. AU. Ogłosił jeszcze
dwa wspomnienia pośmiertne o Władysławie Kulczyńskim sen. ("Pam. TT" 1920 i
"Spraw. Komis. Fizjogr." 1920).
