Jastrzębia Turnia; Pierwszego wejścia na J.T.
dokonał przew. Maciej Sieczka (sam) ok.
1880, odkrywając najłatwiejszą drogę, którą mogą wchodzić bardziej wprawni
turyści wysokogórscy. Wszystkie in. drogi (ok. 20) są tylko dla taterników.
Piękne fotografie z wierzchołka J.T. zrobił Mieczysław Karłowicz w 1906.
Dawne podania spiskie mówią o wielkim karbunkule
(rubinie) świecącym na rzekomo niedostępnym wierzchołku J.T. i o próbach
zdobycia tego drogocennego kamienia. Przeróbki lit. tych podań ogłosili w formie
wierszowanej np. » Ernst Lindner w 1854 i
później, Bogusz Z. Stęczyński w swym
poemacie Tatry w 1860 (na podstawie
opowiadania lud., usłyszanego w 1851), » Friedrich Lám , »Eugen Binder w 1929, »Ludmila Podjavorinská , a w formie opowiadania
np. » Franciszek H. Nowicki w 1884, »F. Lám w 1921, przy czym niektórzy literaci
przemieścili podanie, np. Stęczyński nad Biały
Staw Kiezmarski , a Podjavorinská do Batyżowieckiej Doliny
. Przeróbką tematu J.T. i jej cudownego karbunkułu jest też
utwór Tadeusza Dropiowskiego Karbunkuł; Cztery sceny fantastyczne z Tatr
Spiskich (Kr.1921). Johann Móry skomponował muzykę do dwóch pieśni o J.T.
(pt. Karfunkelturm) do słów Gertrudy Kallivoda-Scholz wg E. Lindnera.
Polska nazwa J.T. (wprowadzona do literatury w 1879
przez Jana G. Pawlikowskiego
) pochodzi od podobnej słow. nazwy ludowej. Inne nazwy J.T.
wywodzą się ze wspom. podań o karbunkule.
