Habel Paul (1864 Wrocław - pocz. IX 1937 tamże).
Niem. taternik i alpinista, działacz tur., prof. gimnaz. (dr) i radca szkolny we
Wrocławiu.
Najpierw uprawiał alpinizm w Alpach, a w 1896-1902
wspinał się w Tatrach. W 1896 uczestniczył w IV wejściu na Staroleśny Szczyt z I wejściem na jego
zach. wierzchołek (Pawłowa Turnia ), a swą
działalność tatern. zamknął próbą I wejścia zim. na Gierlach w marcu 1902
(dotarł z towarzyszami i przewodnikami Żlebem
Karczmarza na Lawiniastą Przełączkę
). W 1899 z Ludwikiem Noackiem dwukrotnie usiłował rozwiązać problem wejścia
od Schroniska Téryego wprost na Łomnicę ,
ale to się im nie powiodło. W taternictwie ówczesnym H. wybił się też swoimi
pozasezonowymi (wiosennymi) wycieczkami przy silnym ośnieżeniu i olodzeniu na Gierlach , Wysoką , Hruby Wierch
itd.
W maju 1899 z ramienia Sekcji Śląskiej UKV poprowadzono
w Tatrach kurs dla przewodników; instruktorami byli H. oraz Johannes Müller i August Otto (częściowo również Franz Dénes
).
H. był jednym z najbardziej aktywnych działaczy Sekcji Śląskiej UKV, i to już
od 1897 (w 1901-07 był sekr.). Wsp. z J. Müllerem działał też w Komisji
Kartograficznej owej sekcji; w 1905 komisja ta zapobiegła próbom zastąpienia na
austr. mapie wojskowej Tatr tradycyjnych nazw niem. nowymi nazwami węg.
H. pisał nieraz na tematy tatrz. Najtrwalszą wartość ma jego wspomnienie
pośmiertne Johannes Müller zum Gedächtnis ("Tur., Alp., Wint." 6, 1932,
nr 11-12) i zwł. wspomnienie autobiogr. Touristischer Rückblick auf die Hohe
Tatra ("Die Karpathen" 3, 1936, nr 1).H. był czł. hon. Karpathenvereinu. W niem. i
węg. nazewnictwie tatrz. upamiętniono go nazwami Habelturm i Habel-torony
(Kwietnikowa Turnia, tj. pd.-zach. wierzchołek Staroleśnego Szczytu) oraz
Noack-Habelscharte i Noack-Habel-rés (Przełączka pod Łomnicą
).
