Ogromny, lekko ku pn.-zach. pochylony, rumowiskami zasłany
taras , znajdujący się o 180 m poniżej
wierzchołka
Małego Ganku (jednego z trzech
wierzchołków
Ganku ), u stóp jego pn.-zach.
ścian szczytowych. Taras ów, doskonale widoczny np. z
Rysów , jest ku pn.-zach. podcięty wspaniałą,
300-metrową
krzesanicą opadającą w kierunku
górnej części
Ciężkiej Doliny
.
Galeria Gankowa;
Odegrała ważną rolę w dziejach taternictwa. Pierwsza pewna wiadomość o
wejściu na G.G. (z boku, od Wsch. Rumanowej
Przełęczy ): Ludwik Chałubiński oraz
przew. Bartłomiej Obrochta i Wojciech Roj , pod koniec lat 1870-tych (przy
próbie wejścia na nie zdobyty wówczas Ganek). Jednakże już dawniej Stach Sieczka
(ojciec przew. Macieja Sieczki ) chodząc za
kozicami miał być na G.G. Pierwsze wejście
pn.-zach. ścianą G.G.: Ignacy Król , Władysław Kulczyński jun. i Józef Lesiecki w 1911, a w zimie urwiskiem tym
weszli pierwsi Włodzimierz Gosławski i Kazimierz Paszucha w 1939. Obecnie wiedzie
przez tę ścianę kilkanaście dróg tatern., które są o wiele trudniejsze od drogi
pierwszych zdobywców. Na G.G. w zimie 1933 rozegrała się głośna tragedia Wincentego Birkenmajera , który ze Stanisławem Grońskim dotarł tu z Kaczej Doliny .
Pochodzenie nazwy G.G. jest oczywiste: od owego ogromnego tarasu, rodzaju
ganku lub galerii, zwanego pierwotnie Gankiem, ale już w 1867 przeniesiono nazwę
Ganek na cały szczyt, a dla tarasu utarła się nazwa Galeria lub Galeria
Gankowa.
