Dzianisz położony jest na łagodnych grzbietach po północnej stronie Pogórza Gubałowskiego wzdłuż potoku Dzianiskiego. Najwyżej położona część wioski sięga niemal szczytu Butorowego Wierchu, poprzez który wioska graniczy z Kościeliskami, natomiast najniżej położona jest u zbiegu Dzianiskiego Potoku z potokiem Czarny Dunajec, w pobliżu szosy wiodącej z Kościelisk do Czarnego Dunajca.

Nazwa wsi wywodzi się ponoć z wołoskiego zestawienia Dzea-nysz (rzeka w dolinie). Pierwociny osady powstawały na wykarczowanych polanach śródleśnych. Przywilej lokacyjny dla tej wioski dostał od starosty nowotarskiego w roku 1619 Walenty Pietrzykowski, toteż aż do końca XIX wieku wójtostwo dzianiskie przechodziło z rąk do rąk, pozostając jednak we władaniu rodów szlacheckich. W dzianiskim dworze, w latach sześćdziesiątych XVIII wieku, przebywali górnicy, z polecenia króla Stanisława Augusta Poniatowskiego pracujący w masywie Ornaku. Tu mieszkał też baron Kajetan Borowski zwany "diabłem dzianiskim" - tyran dla miejscowej ludności. Od połowy XIX wieku szlacheckie dobra przechodziły w ręce górali. Resztę ziemi i zabudowań sprzedała rodzinie Tylków córka ostatnich właścicieli w roku 1930. Fundament, piwnice i mur wokół dworskich włości budowane były z miejscowego piaskowca, który - po rozbiórce dworskiego ogrodzenia - używany był jeszcze w podmurówkach domów. Na dworskim fundamencie i podpiwniczeniu z kolebkowym sklepieniem stoi dziś okazałe, drewniane domostwo, a obok niego - rozłupany piorunem potężny jawor. Pamięta on kilka szlacheckich pokoleń.

Z tras biegowych na Mietłówce, która jest ramieniem Gubałówki sięgającym w stronę Witowa - wzrok sięga aż po Gorce. Dzianisz co prawda zachował swój rolniczy charakter, ale turysta zawsze znajdzie nocleg w domostwach licznych przysiółków o nazwach dla niewielu już zrozumiałych, jak np. Pindele, Labioki, Świdronie, Śkamrawy, Brzuchacze.

Po czasach dworskich pozostały w Dzianiszu pamiątki w postaci kamiennej figury św. Barbary (fundowana przez Barbarę i Józefa Woynarowskich) z 1772 r. oraz kamiennych piwnic z kamiennym fundamentem niegdysiejszego dworu. Natomiast pośród stylowych, góralskich chałup z początków wieku, tu i ówdzie ciemnieją smukłe sylwety drewnianych dzwonnic.

Przebywając na urlopie w Dzianiszu nie można pominąć najbliższej okolicy tj. samego Pogórza Gubałowskiego. Przynajmniej raz wypada dostać się pieszo na Butorowy Wierch i Gubałówkę, tym bardziej że na te szczyty wiedzie z Dzianisza asfaltowa droga, która kolejno opada do Kościeliska. Inna propozycja to zdobycie dzianiskiej góry Ostrzysz, z której rozciąga się piękny widok na Tatry, Czarny Dunajec, Kotlinę Nowotarską, a nawet na Słowację.