Urodzony 24 lutego 1885 r. w Warszawie, zmarł 18 września 1939 r. w Jeziorach na Polesiu, pisarz, malarz, filozof, teoretyk sztuki. Syn Stanisława Witkiewicza. Od dzieciństwa mieszkał stale (z krótkimi przerwami) w Zakopanem, tutaj też w 1891 r. odbył się jego chrzest (rodzice chrzestni: Helena Modrzejewska i Jan Krzeptowski Sabała). W 1903 r. zdał eksternistycznie maturę we Lwowie, w latach 1904-05 studiował u Jana Stanisławskiego na krakowskiej ASP. Odbył szereg podróży artystycznych i naukowych, m.in. w 1914 r. z Bronisławem Malinowskim do Australii. W czasie I wojny walczył (krótko) w wojsku rosyjskim.

W latach międzywojennych był czołową postacią zakopiańskiej cyganerii. Mieszkał przeważnie w pensjonatach, prowadzonych przez jego matkę, a po jej śmierci w wilii "Witkiewiczówka", należącej do jego ciotki. W Zakopanem funkcjonowała jego znana "Firma portretowa". W latach 1925-27 prowadził w "Morskim Oku" Teatr Formistyczny, gdzie wystawiono m.in. jego sztuki "Wariat i zakonnica", "Nowe Wyzwolenie", "Pragmatyści", "W małym dworku". Prowadził wykłady filozofii na kursach wakacyjnych. Przyjaźnił się z większością stałych bywalców Zakopanego tamtych lat. Tutaj też w 1923 r. ożenił się z Jadwigą Unrug. Zakopane jest także miejscem akcji jego powieści "622 upadki Bunga", elementy zakopiańskie znajdują się też w innych jego dziełach. Współpracował z zakopiańską prasą i opublikował w niej (pod nazwiskiem i łatwo czytelnymi pseudonimami) wiele felietonów, artykułów i polemik.

Popełnił samobójstwo podczas ucieczki z Warszawy we wsi Jeziory na Polesiu i tam został pochowany. W 1988 r. na Pęksowym Brzyzku w grobie jego matki spoczęła trumna, przewieziona z Jezior, w której wszakże, wskutek omyłki podczas ekshumacji, nie znalazły się szczątki Witkacego. Jest to więc jego grób symboliczny.

Jego prace malarskie znajdują się w wielu muzeach i w rękach prywatnych. Największy zbiór portretów zgromadziło Muzeum Pomorza środkowego w Słupsku. Kilkadziesiąt ma Muzeum Tatrzańskie, kilka muzeum Kasprowicza na Harendzie i "Atma". Wiele portretów jest nadal w rękach prywatnych. Od 1985 r. Witkacy jest patronem zakopiańskiego teatru.