Komarnicki Roman (1887 Wiedeń - 22 III 1973
Budapeszt), brat » Gyuli Komarnickiego .
Wybitny taternik węg., prawnik (dr 1910), w
latach międzywoj. jeden z czołowych adwokatów węg. i prezes Union International
des Avocats, poeta.
Wspinając się gł. ze swym bratem należał w 1906-12 do
najlepszych taterników. Uczestniczył w pierwszych przejściach wielkich ścian:
pn.-zach. ściany Zadniego Gierlachu (w
1909), wsch. ściany Łomnicy (1910), pn.
ściany Hrubego Wierchu (1911), pn.-zach.
ściany Żłobistego Szczytu (1911), pn.
ściany Małego Jaworowego Szczytu
(1911), pd. ściany Batyżowieckiego Szczytu
(1912) i in. Dokonał pierwszych wejść zim. na Mały Durny Szczyt i Durny Szczyt
(oba w 1910). Wspinał
się także w Alpach (z bratem), wszedł tam w 1908 na nartach na Rax i
Schneeberg.
Podobnie jak brat był współzałożycielem i jednym z najbardziej aktywnych
działaczy BETE, w 1911-13 prezesem. Ogłosił kilka wspomnień tatern., np. Auf
dem Nordwestgrat der Eistalerspitze ("Jahrb. UKV" 1910, o I przejściu całej
Kapałkowej Grani), A Koprovacsúcs északi fala ("Tur. és Alp." 1921).
Opisał dwie próby wejścia niezdobytą jeszcze pd. ścianą Zamarłej Turni
w 1909:
Legyőzve; Két kisérlet a Zamarła Turnia déli falán (tamże 1922, nr 4-5). Jest też autorem pięknego wspomnienia o Klimku Bachledzie
(tamże 1,
1910-11).
