Durny Szczyt; Pierwsze wejście (od łatwiejszej
strony, z Doliny Pięciu Stawów Spiskich): Ödön
Téry i przew. Martin Spitzkopf w 1877.
II wejście i zarazem I wejście z Dzikiej Doliny
: Jan Gwalbert Pawlikowski oraz przew. Józef i Maciej Sieczkowie w 1881.
D.S. od dawna zaliczał się, zwł. wśród pol. turystów, do najbardziej
"honornych" szczytów tatrz., zarówno ze względu na swą wysokość jak i imponujący
wygląd, tym bardziej że nigdy nie prowadziły nań znakowane czy sztucznie
ubezpieczone szlaki. Ponadto pol. turyści, poczynając od Pawlikowskiego, mieli
ambicję wchodzenia na ten szczyt od strony im bliższej, od pn., z Dzikiej
Doliny.
Nazwa tego dzikiego w wyglądzie, wyniosłego i urwistego szczytu pochodzi od
słowa durny, które w gwarze podh. znaczy: dumny, hardy, pyszny, butny,
zuchwały. W dawnej literaturze zwano ten szczyt również: Durny Wierch, Durna
Góra, Dumna Góra (lit. tłumaczenie nazwy gwarowej), Głupi Wierch, Głupia Góra i
Mała Łomnica. W nazewnictwie niem. używano najpierw nazw Nordtrabant lub
Lomnitzer Nordtrabant (poniekąd odpowiedniki nazwy Mała Łomnica), i podobnie po
węg.: Lomniczi éjszaki lábas, Északi mellékcsúcs itp. Potem w nazewnictwie niem.
i węg. przesunięto skądinąd omyłkowo na Durny Szczyt nazwy Schwalbenturm i
Fecske-torony, co też przejęto częściowo w nazewnictwie czes. i słow. W pol.
nazewnictwie nazwa Durny Szczyt i jej warianty, potocznie po prostu Durny,
datują się sprzed 1880.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
