Bachleda-Tajber Jan

Bachleda-Tajber Jan . Jeden z najlepszych przewodników tatrz. na przełomie XIX i XX w., pochodzący z Zakopanego. Przewodnikiem II klasy został ok. 1890, a I klasy przed 1900.

Chodził w góry m.in. z tak znanymi taternikami jak Karol Potkański, Kazimierz Tetmajer, Janusz Chmielowski. Brał udział w wielu wyprawach odkrywczych, nieraz w towarzystwie swego słynniejszego kolegi, Klimka Bachledy. Już w 1887 uczestniczył w II wejściu na Mnicha (z K. Potkańskim i K. Bachledą), w 1892 w pierwszych wejściach na Mały Ganek (przy próbie zdobycia Ganku) i na Staroleśny Szczyt (z K. Tetmajerem), a w 1902 na Rumanowy Szczyt (z J. Chmielowskim).

Również w 1902 brał udział w pierwszej wielodniowej wyprawie graniowej w Tatrach, od Salatyńskiego Wierchu po Cubrynę, w towarzystwie Teodora Eichenwalda, Ferdynanda Rabowskiego i przew. Wojciecha Tylki-Sulei, z którymi dokonał też wtedy I wejścia na Cubrynkę, II wejścia na Batyżowiecki Szczyt oraz II wejścia granią od Polskiego Grzebienia na Staroleśny Szczyt. Na Batyżowieckim Szczycie, który uchodził wtedy za jeden z najtrudniejszych w Tatrach, był w 1902-04 trzykrotnie (II, III i IV wejście).

W 1903 razem z Klimkiem Bachledą uczestniczył w pierwszym tatern. szkoleniu polskich przewodników tatrz. ( prowadzonym przez J. Chmielowskiego), w czasie którego dokonano I przejścia Batyżowieckiej Przełęczy. W 1904 brał udział w próbach zdobycia Ostrego Szczytu (pd. i pn. ścianą) i w I wejściu na Kozią Turnię (znowu z J. Chmielowskim i K. Bachledą). Upamiętniony jest w Tatrach nazwą Tajbrowa Turnia (wsch. wierzchołek Staroleśnego Szczytu).

---