Ostry Szczyt (2356, 2360 m), pierwotnie Śpiczasty Szczyt; Ostrý štít,
dawniej Končitá veža i Končistá veža; Spitzer Turm; Hegyes-torony. S.
Wznosi się między Jaworowym Szczytem a Małym Lodowym Szczytem, nad Jaworową
Doliną i Staroleśną Doliną. Jest to stosunkowo niewielki, ale urwisty
szczyt.
Zrazu uchodził za niedostępny i w dziejach taternictwa odegrał przełomową
rolę. Po wielu próbach różnych taterników został wreszcie zdobyty; I wejście:
Karol Englisch z matką Antoniną oraz przewodnicy Johann Hunsdorfer sen. i Johann
Strompf w 1902. Wejście odbyło się drogą, która jest dość trudna, ale dziś jedna
z najłatwiejszych na ten szczyt (od pn.).
Drugą przełomową datą w dziejach tego szczytu i taternictwa było I wejście
jego pd. ścianą: Simon Häberlein z towarzyszami (Katherine i Maximilian Bröske)
w 1905. Wejście to, b. trudne, należało przez jakiś czas do najtrudniejszych w
Tatrach.
Lit. - Karol Englisch: Wzięcie Śpiczastego Szczytu. "Prz. Zakop."
1902, nr 50 i 52. - Simon Häberlein: Fünf Tage in der Hohen Tatra.
"Jahrb. UKV" 33, 1906. - Bolesław Chwaściński: Ku nie zdobytym szczytom.
Wa. 1987.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
