Są to masy lodu, utworzone powyżej linii wiecznego
śniegu (lodowce górskie) ze zbitego, topniejącego i zamarzającego,
przekrystalizowanego śniegu, będące w stałym ruchu spływającym (jęzor lodowca).
L. w Tatrach istniały ok. miliona lat temu, w okresie ogólnego ochłodzenia
klimatu, w tzw. plejstocenie (dawna nazwa: dyluwium). Znacznie później, gdy
klimat się już na dobre ocieplił, lodowce ustąpiły, stopniały (» zlodowacenie Tatr).
Wśród geomorfologów i glacjologów panuje pogląd, że
obecnie w Tatrach lodowce w znaczeniu alpejskim nie istnieją, gł. z braku
większych powierzchni akumulacyjnych powyżej linii wiecznego śniegu (w Tatrach
ok. 2300 m). Jednak niektórzy badacze uważają, że np. w Dzikiej Dolinie pod Łomnicą, w Śnieżnej Dolinie, w Mięguszowieckim Kotle, w Kotle pod Rysami są małe "lodowczyki".
Wszystkie te "lodowczyki" nie posiadają jednak
właściwych cech alpejskich lodowców: nie mają części akumulacyjnej (pole
firnowe) i części ablacyjnej (jęzor lodowca), brak im ruchu spływającego, nie
mają (nawet największe) tzw. niebieskiego lodu, szczeliny powstały nie na skutek
ruchu lodowca, lecz z powodu osiadania płatu śnieżnego podtopionego od spodu.
Jest to rodzaj mniejszych lub większych pól firnowych, tzw. » śnieżniki.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
