Lande Jerzy (13 XI 1886 Dorpat - 10 XII 1954 Kraków , poch. tamże na Salwatorze).
Prawnik (zrazu adwokat), zasłużony przy organizacji sądownictwa i
ustawodawstwa w czasie odbudowy państwowości pol. (do 1921), kier. katedry
teorii i filozofii prawa na uniw. w Wilnie (1921-29, od 1926 prof. nadzw.),
potem w Krakowie na UJ (1929-39, od 1934 prof. zwycz., oraz 1945-54), autor
wybitnych prac naukowych.
W 1939-40 razem z in. profesorami UJ był więziony w niem. obozie koncentr. w
Sachsenhausen, a po uwolnieniu z obozu uczestniczył w Krakowie w tajnym
nauczaniu uniwersyteckim (tajny UJ).
Od 1909 uprawiał w Tatrach turystykę i taternictwo , początkowo z przew. Bartkiem Obrochtą
, któremu później poświęcił wspomnienie: U Bartka w Roztoce
("Wierchy " 1949). W marcu 1913 ze Stanisławem Osieckim dokonał V wejścia
zim. na Świnicę , a z Janem Małachowskim i Mariuszem Zaruskim uczestniczył w I
wejściu zim. na Kozie Czuby
; obie te wycieczki opisał pt. Z Tatr
("Ziemia " 1913).
Ogłosił też wspomnienie Stefan Komornicki ("Tat. " 1947) oraz drugie,
Lat temu czterdzieści ("Tat." 1956), o kilkodniowej
wycieczce tatrz. z Julianem
Marchlewskim i M. Zaruskim.W 1912-20 był jednym z aktywniejszych
działaczy Sekcji Miłośników Gór PTK w Warszawie
. W czasie swego pobytu w Wilnie był jednym z organizatorów (1924) i
czołowych działaczy tamtejszego oddziału PTT, a w 1929-35 działał w zarządzie
STPTT (w 1929-30 jako sekr.). Współpracował, nieraz anonimowo, z redakcją "Taternika " jeszcze po II wojnie światowej.
Przed I wojną świat. odegrał ważną rolę w rozwoju fotografii i fotografiki
tatrz. Poczynając od 1911 dużo jego zdjęć tatrz. ukazało się w czasopismach (np.
w "Ziemi") i książkach. W okresie międzywoj. zajmował się sportowo wioślarstwem
i był instruktorem AZS. Zabierał głos w sprawach językowych (np. w "Języku Pol."
1947), a jego wspomnienia tatrz. odznaczają się piękną formą literacką. Był
członkiem »Institutum Bronscianum Zakopanense
.
