Krygowski Władysław (28 I 1906 Kraków - 4 IV1998
Kraków), syn » Stanisława Krygowskiego .
Działacz tur., taternik , prawnik (UJ
1928 mgr), z zawodu adwokat (1935-39), uczestnik kampanii wrześniowej 1939,
potem w obozie jenieckim, od 1947 pracownik PTT i PTTK.
Turystykę górską uprawiał intensywnie od najmłodszych
lat, najpierw w Tatrach , potem w Beskidach
Zach. i Wsch., także w Karpatach Wsch
., stając się
jednym z najlepszych, a potem najlepszym znawcą całości Karpat Polskich.
Od 1933 działał w ZG PTT (sekr. generalny 1933-36,
wiceprezes 1936-39), po powrocie do kraju w 1947 spełnia różne funkcje w PTT i
PTTK, b. aktywnie działał w Komisji Turystyki
Górskiej PTT
(PTTK), w 1950-75 był redaktorem
"Wierchów".
Taternictwo uprawiał w latach międzywoj., także zimą,
częściowo samotnie, częściowo z Zofią
Czarkowską , swą późniejszą żoną. Razem przeszli kilka nowych dróg, m.in. na
Dwoistą Turnię (w 1928) i Wielką Furkotną
Turnię (1929); sam K. wszedł pn.-zach. ścianą na Niżnią Wysoką Gierlachowską
oraz dokonał pierwszych wejść zim. na niektóre turnie Nowoleśnej Grani (1928) i
granią od Przełęczy Szpary na Krywań (1930). Był członkiem krakowskiej Sekcji Tatern. AZS
, w 1928-31
jej skarbnikiem.
B. obfite pisarstwo górskie K. jest w dużej części
poświęcone Beskidom, Bieszczadom i Karpatom
Wsch. oraz ogólnym sprawom turystyki pol. Są to artykuły
problemowe, wspomnieniowe, notatki, recenzje itd. oraz przewodniki i
informatory; ta część jego pisarstwa nie jest tu omówiona.
O sprawach Tatr i Podtatrza też napisał wiele artykułów, notatek
hist. i biogr., recenzji itd., najwięcej w "Wierchach
" (nieraz anonimowo), ale także w różnych
czasopismach. Jego książki wspomnieniowe dotyczą zarówno Tatr jak i in.
części Karpat; są to: Góry i doliny po mojemu (Kr.1977), W moim
Krakowie nad wczorajszą Wisłą (Kr.1980), W litworowych i piarżystych
kolebach (Kr.1982), Wspinaczka po tęczy (Kr.1985), Góry mojego
życia (Kr.1987).
W znacznej części tatrzańska jest jego praca Zarys dziejów polskiej
turystyki górskiej (Wa.1973) i publikacje o charakterze biogr., jak
Ksiądz Stolarczyk, apostoł Zakopanego ("Tyg. Powsz." 1948, nr 7) lub
Na przełęczy zawsze wieje wiatr ("Wierchy" 42, 1973, wspomnienie o działaczach
turystyki górskiej: Bohdanie Małachowskim ,
Witoldzie Mileskim i in.). Zabierał też
głos na temat ochrony przyrody
tatrz. (i w ogóle górskiej),
np. Jeszcze jedna kolej linowa czy bombowce? ("Głos Narodu" 1939, nr
165), Wczasy i turystyka masowa a ochrona przyrody ("Sport i Wczasy"
1949, nr 53), Ku czemu idą Tatry? ("Wierchy" 30, 1961, pod pseud. Józef
Kowalski). Przed II wojną świat. był członkiem PROP.
Pisał również o narciarstwie, np. Drogi rozwojowe narciarstwa w P.T.T.
("Wierchy" 14, 1936), o ideologii tatern.: Taternik doskonały ("Tat."
1936, nr 6) oraz o wielu in. sprawach.
