Kasprowa Jaskinia (1228 m) lub Niżnia Kasprowa
Jasknia, a u górali: Dziura za Polaną.
Długa jaskinia (ok. 3000 m korytarzy, deniwelacja ok.50 m) z otworem na dnie
Kasprowej Doliny u podnóża Zawracika Kasprowego , nieco na pd. od Kasprowej Polany . Dalsze części jaskini są
trudno dostępne i to tylko po długotrwałej pogodzie, najlepiej w zimie ( jeden z
syfonów, Syfon Warszawiaków, liczy 333 m długości, jest to najdłuższy znany
syfon w Tatrach ). Na wiosnę i po dużych
deszczach woda nieraz wylewa się otworem, a wg górali pochodzi ona z Gąsienicowych Stawów , co jest prawdopodobne.Z
K.J. jest związane podanie o złotej kaczce, pływającej na jednym z jeziorek w
głębi jaskini; stąd nazwa Gniazdo Złotej Kaczki, nadana przez Zaruskiego miejscu w jaskini, dokąd
najdalej dotarł.
Wstępna część K.J. była znana góralom od dawna. W druku
pierwszy wspomina o niej Ludwik
Zejszner (1849). Wnętrze jaskini badano stopniowo coraz dalej, m.in.
Jan Gwalbert Pawlikowski (1887),
Mariusz Zaruski z towarzyszami (1913), Mieczysław Świerz (1921), Tadeusz i Stefan Zwolińscy (1924-25), a po II
wojnie świat. różne grupy grotołazów z Zakopanego
, Krakowa itd. Dalsze partie K.J.
wymagają nurkowania przez syfony. W 1996 Krzysztof Starnawski przenurkował Syfon
Warszawiaków, a następnie IV syfon o długości 167 m.
Powyżej K.J., w skałach Zawracika Kasprowego i Zawratu Kasprowego , znajdują
się jeszcze in. jaskinie.
