Humpola Jan (19 XII 1889 Sucha k. Żywca - 19 X 1958
Liszki k. Krakowa). Ksiądz, kapelan wojsk. (płk), katecheta szkolny, działacz
społ. (m.in. w dziedzinie ochrony przyrody), taternik, alpinista.
W czasie studiów w Innsbrucku (1912-14) chodził po
Alpach i był w zarządzie akademickiego klubu alpinistycznego. Lata 1917-34 (z
krótką przerwą) spędził na Podhalu, Spiszu i Orawie jako kapelan wojsk.,
katecheta i dyr. w gimnazjum zakop., w 1932-34 jako proboszcz w Kościelisku
, rozwijając przez cały ten okres
rozległą działalność społ. w różnych dziedzinach (ochrona zdrowia, sztuka podh.,
sport, harcerstwo itd.). W 1922-30 był w zarządzie STPTT (w 1924-28
wiceprezesem), w 1926-30 członkiem ZG PTT, w 1923 członkiem zarządu Sekcji
Ochrony Tatr PTT, w 1924 zastępcą naczelnika Ochotniczej Straży Górskiej w
Zakopanem. Na temat ochrony przyrody tatrz. miał wykłady i ogłosił artykuł
Płonie kamienna Tatr korona ("Ilustr. Kur. Codz." 1925, nr 218). Wśród
młodzieży zakop. propagował turystykę, osobiście prowadząc wycieczki szkolne w
Tatry.
Najżywszą działalność tatern. rozwinął w 1921-24, gł. w
towarzystwie Mieczysława Świerza oraz
Adama i Mariana Sokołowskich . Ze Świerzem dokonał
szeregu pierwszych wejść, m.in.: wsch. ścianą Mięguszowieckiego Szczytu (w 1921),
pn.-zach. kominem Żabiego Mnicha
(1921), pn. ścianą Żabiej Turni
Mięguszowieckiej (1922), wsch. granią Młynarza (1924). Z Sokołowskimi
dwukrotnie atakował Wyżnią Kozią
Przełęcz
wprost od pn. (1923 i 1924). Ogłosił dwa
wspomnienia tatern.: Na ścianach Mięguszowieckiego ("Tat." 1922) oraz
Z włóczęgi po Tatrach ("Wierchy" 1925). Cała działalność zawodowa, społ.
i taternicka H. odbyła się między nawrotami jego poważnej choroby.
W 1934 H. został kapelanem prezydenta państwa i opuścił Podhale. Lata II
wojny świat. spędził w Rumunii, po wojnie wrócił do kraju i w 1946-49 był
proboszczem w Szaflarach, od 1949 w Liszkach.
