Ferens Adam (20 XI 1888 Kraków - 9 I 1975 tamże,
poch. w Kamienicy Polskiej k. Częstochowy).
Pedagog. działacz tur. i społ., taternik
, narciarz wysokogórski.
Studia hist. i geogr. na UJ (1908-12), potem pracował w
Krakowie w archiwum. W okresie tym działał przez szereg lat w Tow. Szkoły Lud. i
w AZS, prowadząc wycieczki szkolne i in., także w Tatry . Uprawiał też wtedy i później
kajakarstwo (zawody i spływy) i kolarstwo. Od 1914 był w Legionach Pol., m.in. w
oddziale narc. pod dowództwem Mariusza
Zaruskiego
w Górach Rodniańskich (przemarsz na
nartach z Marmarosz Sziget do Kołomyi). W 1918-20 służył w Wojsku Pol. (walczył
w obronie Włocławka).
W 1921-32 uczył historii w szkołach średnich Łodzi, propagując tam turystykę
wśród młodzieży, pisząc o organizacji wycieczek szkolnych, prowadząc je
osobiście, m.in. w Gorce i Tatry, także kursy narc. połączone z nauką szkolną.
Od 1920 był członkiem PTT, był jednym z założycieli i najaktywniejszych
działaczy Oddziału PTT w Łodzi (1921-33), a w 1923-24 członkiem ZG PTT. W czasie
II wojny świat. był czynny w tajnym nauczaniu, po wojnie był nauczycielem i dyr.
liceum aż do 1964.
W Tatrach był po raz pierwszy w 1904, idąc z kolegami
pieszo z Krakowa, a w górach kierując się przewodnikiem Walerego Eljasza . Potem bywał w Tatrach
często aż do 1960 jako turysta. Uprawiał też narciarstwo wysokogórskie, m.in. z
Henrykiem Bednarskim , Leonem Lorią , Józefem Oppenheimem , Władysławem Pawlicą i Władysławem Ziętkiewiczem . Przed I wojną był
na nartach np. na Czerwonych Wierchach i od
pd. na Rysach , a w 1922 na Kamienistej i Krywaniu
.
W 1921-28 był jednym z czynniejszych taterników, gł. w
towarzystwie Mieczysława Świerza , z którym
przeszedł szereg nowych dróg, m.in. w 1922 przez Śnieżną Dolinę na Wyżnią Lodową Przełęcz , co było jednym z
czołowych osiągnięć tatern. owych lat. W 1924 miał uczestniczyć w wyprawie him.,
którą usiłował zorganizować Adam Karpiński
.Trzy rękopisy wspomnień i refleksji F. znajdują się
w Bibliotece Jagiellońskiej, m.in. Na fali wspomnień (z tego fragment
tatrz. wydrukowano w łódzkim "Biul. PTTK" 1983, nr 3). Czwarty jego rękopis z
1967 to Wyżnia Lodowa, wspomnienie o dr Mieczysławie Świerzu (w archiwum W.H.
Paryskiego
).
