Loria Leon (5 XI 1883 Warszawa - 8 IV 1932 Zakopane,
poch. w Warszawie na Cment. Wojsk.). Prawnik, taternik , narciarz, ratownik tatrz., wojskowy
(od 1920 lotnik, ppłk).
Ukończywszy studia prawnicze na UJ (dr 1913) i chcąc być
bliżej Tatr został
koncypientem adwokackim w Nowym Targu. W 1914-17 był w Legionach Pol.
(artyleria, potem ułani), następnie w Wojsku Pol. 1918-30, a w 1930-32 pracował
jako radca prawny.
Taternictwo uprawiał w 1909-14. W 1910 był uczestnikiem
zdobycia pd. ściany Zamarłej Turni (z Henrykiem Bednarskim , Józefem Lesieckim i Stanisławem Zdybem ), a w 1911-14 brał udział
w pierwszych wejściach zim. na szczyty: Mnich
, Zadni Mnich , Mały Kozi Wierch , Zamarła Turnia , Wielka Buczynowa Turnia i in., w I przejściu
zimowym Grani Kościelca , w I wejściu
zimowym pn. ścianą Czarnego Mięguszowieckiego
Szczytu itd. (najczęściej w towarzystwie J.
Lesieckiego , Mariusza Zaruskiego i S. Zdyba
).
Zaliczał się też w owych czasach do czołowych narciarzy i
dokonał szeregu pierwszych wejść zim. (przeważnie na nartach) w Tatrach Zach.,
m.in. na Rohacze . W 1911-14 był
wiceprezesem SNTT. Był jednym z pierwszych członków TOPR , brał udział w wyprawach ratunkowych
(już w 1909 po Mieczysława Karłowicza ). Po
I wojnie świat. przyjeżdżał do Zakopanego
, aby jeździć na nartach.
Przed I wojną świat. towarzyszyła mu nieraz na tatrz. wycieczkach Jadwiga Ada
Raynelówna, jego późniejsza żona (zm. 1968), która pozostawiła pamiętnik (dotąd
nie opublikowany), opisujący ówczesne wycieczki i taterników.
