Kitaibel Pál (3 II 1757 Nagy Marton = Mattersdorf,
komitat Sopron - 13 XII 1817 Parád).
Wybitny botanik węg., prof. chemii i botaniki na uniw. w Peszcie.
W 1795 botanizował w Tatrach z F.A. Waldsteinem i T. Maukschem . Próbował wtedy wejść na Łomnicę . W 1804 odbył wycieczkę na Krywań i zwiedził Orawę , wchodząc na Wielki Chocz i Babią Górę.
Pierwszy opisał niektóre rośliny tatrz., np. skalnicę tatrzańską
(Saxifraga wahlenbergii), która jest endemitem Karpat
Zachodnich. Dużo roślin ze Spisza
i Tatr dostarczał mu » Thomas
Mauksch.
Z licznych prac Kitaibela Tatr dotyczy np. tom I wspaniałego trzytomowego
dzieła Descriptiones et icones plantarum rariorum Hungariae (Viennae
1802-12), wydanego wsp. z Waldsteinem, oraz tom II jego dzienników podróży
Diaria itinerum Pauli Kitaibelii (Bp.1945).
Dużo wiadomości o florze Tatr i Podtatrza miało zawierać wielkie planowane
dzieło Botanica geographica Hungariae, do którego K. zebrał obfite
materiały (m.in. od T. Maukscha), nie zdążył jednak tego dzieła napisać, a
materiały uległy rozproszeniu. Zielnik Kitaibela, b. uszczuplony, jest w
Budapeszcie.
