Jordán Oszkár (1887-1914), bratanek » Karola Jordána .
Węg. taternik , alpinista i narciarz
wysokogórski, prawnik (dr) w Budapeszcie. Od 1908 czł. BETE (w pewnym okresie
wiceprezes).
Po Tatrach chodził
z innymi węg. taternikami, najczęściej z Imre
Barczą i T. Szaffką . Przeszedł szereg
nowych dróg , np. w 1909: II wejście pn.-zach. ścianą Zadniego Gierlachu z nowym wariantem, I
wejście pd. granią (Durną Granią) na Durny
Szczyt , I przejście pn.-zach. grani Łomnicy (w zejściu) i pierwsza próba wejścia
zach. ścianą Łomnicy; w 1910: I wejście wsch. ścianą Baranich Rogów , I przejście dużej części Sobkowej Grani .Uczestniczył w pierwszych
wejściach zim. na Jastrzębią Turnię (w
1909) i na Durny Szczyt (w 1910). Chodził też sporo po Alpach. Należał do
pionierów turystyki narc. w górach Słowacji: Tatry Wys
. i
Niżnie (w 1907 wejście narc. na Dziumbir), Fatra Wielka i Mała.
O swych wycieczkach górskich pisał w czasopismach węg.,
o wejściach alp. w "Turistaság és Alpinizmus
" (od 1910). O swym wejściu na Ostry Szczyt
w 1909,
wraz z uwagami hist., opublikował artykuł A Hegyestorony (2356 m.) megmászása
("MKE Evk." 37, 1910).; toż po niem.: Besteigung des Spitzenturmes
("Jahrb. UKV" 37, 1910). Po wybuchu I wojny świat., gdy otrzymał kartę
mobilizacyjną, popełnił samobójstwo.
