Barcza Imre (1881 Budapeszt - 16 V 1938
Balatonfüred). Starszy bibliotekarz Izby Hand.-Przem. w Budapeszcie, wybitny
węg. działacz tur., taternik i alpinista. Współzałożyciel i działacz BETE, potem
także działacz MTE.
Po Tatrach chodził od 1902. W 1906 dokonał wejścia zim. na Rakoń i I
przejścia zim. Baraniej Przełęczy, a w 1909 I wejścia zim. na Jastrzębią Turnię.
W 1909-12 był jednym z aktywniejszych taterników węg. i uczestniczył w wielu
pierwszych przejściach w Tatrach, np.: pn.-zach. granią Łomnicy (w zejściu), pd.
granią Durnego Szczytu, pn. granią Małej Wysokiej , pn.-zach. granią
Małego Kościoła (w zejściu), Kozią Granią od Jagnięcego Szczytu po Kozią Turnię, pn.
granią Wielickiego Szczytu (sam), zach. filarem Litworowego Szczytu. Brał też
udział w pierwszej próbie wejścia zach. ścianą Łomnicy (1909) oraz w II wejściu
pn.-zach. ścianą Zadniego Gierlachu (1909, z nowym wariantem). W 1906 chodził
jeszcze z przewodnikami, potem już samodzielnie. Najczęstszymi jego towarzyszami
na wycieczkach tatrz. byli Oszkár Jordán i Tihamér Szaffka. Chodził też po
Alpach.
W 1902-35 ogłosił liczne artykuły na tematy tatern. w czasopismach węg.:
"Turista Közlöny", "MKE Évk.", "Egyetemi Lapok", "Tur. Lapja", "Tur. és Alp." W
rozwoju turystyki węg. położył duże zasługi jako red. nacz. serii szczegółowych
przewodników po całych Węgrzech.
Przez szereg lat zbierał materiały do bibliografii literatury tatrz. (pisał o
tym także w pol. czasopiśmie "Kosmos" 1913) i w 1914 miał już gotowy rękopis
pracy Bibliographia Tatraensis; dalsze losy tej pracy nie są znane. Wydał
natomiast niewielką bibliografię węgierskiej literatury narc. za lata 1884-1931
(Bp. 1933), dotyczącej też Tatr.
