Anczyc Władysław Ludwik (12 XII 1823 Wilno - 28 VII
1883 Kraków).
Literat, publicysta, działacz oświat., autor m.in. dramatów o tematyce lud. i
popularnego niegdyś widowiska Kościuszko pod Racławicami (1880). Uczestniczył w ruchach rewol. 1846 i 1848.
Od 1861 stał się częstym bywalcem Zakopanego i turystą tatrz. Od 1863
przyczyniał się do spopularyzowania Zakopanego i Tatr wśród pol. społeczeństwa
artykułami w czasopismach, np. Zwóz żentycy w Tatrach ("Tyg. Ilustr."
1863, nr 222), Jaworzyna w Tatrach (tamże 1864, nr 230), Zakopane i
lud podhalski (tamże 1874, nr 341 i 342), Wspomnienie z Tatr ("Pam.
TT" 3, 1878). Wspólnie z Alfredem Schouppé wydał Krajobrazy polskie (Wa.
1863), w których opisuje również Tatry i Podhale. A. jest autorem nieraz
przedrukowywanego wiersza W Tatry, zaczynającego się od słów: "Hej, za
mną w Tatry, w ziemię czarów Na strome szczyty gór" ("Pam. TT" 1, 1876). Wiersz
ten trzykrotnie posłużył kompozytorom jako tekst do utworów muzycz. na chór
męski (Zygmunt Noskowski 1900, Mieczysław Surzyński przed 1925, Jerzy
Młodziejowski 1960). A. był jednym z pierwszych organizatorów TT, pracując w
1874-83 na różnych stanowiskach w jego zarządzie oraz w komitecie redakc. "Pam.
TT".
W 1875 założył w Krakowie drukarnię, prowadzoną potem przez syna i wnuka. Z
drukarni tej, która z czasem zdobyła sobie jedno z czołowych miejsc w Polsce,
wyszło wiele tatrz. wydawnictw (wszystkie roczniki "Pam. TT", wiele roczników
"Wierchów" i "Taternika" itd.), którym A. i jego następcy zawsze poświęcali
specjalne starania.
A. został uczczony w 1886 tablicą pamiątkową wewnątrz kościoła św. Salwatora
w Krakowie (w 1983 przeniesiono ją na zewn. mur). W 1912 imię jego nadano ulicy
przy tym kościele.
