Boldireff Włodzimierz

Boldireff Włodzimierz (15 I 1883 Paryż - 21 IV 1970 Łódź), syn Polki i Rosjanina, w dzieciństwie mówiący tylko po franc., w 1925 przyjął nazwisko Strzemiński (usynowił go dziadek żony, powstaniec z 1863).

Turysta tatrz., taternik i narciarz, inż. budowy dróg i mostów.

W Paryżu opiekowali się nim częściowo Kazimierz i Bronisława Dłuscy . W celu nauki języka pol. wysłała go matka w 1895 do gimnazjum w Krakowie pod opiekę Józefa Brzezińskiego, późniejszego prof. UJ. Z kolegą szkolnym Pawlicą (góralem) przez kilka lat jeździł do Zakopanego i chodził z nim turystycznie po Tatrach . Studia odbył na politechnikach w Lüttich, Zurychu i Lwowie.

Taternictwo uprawiał co najmniej od 1903 (I wejście na Pośredni Mięguszowiecki Szczyt ), w towarzystwie Stanisława Porębskiego , Janusza Chmielowskiego , Mariusza Zaruskiego i in. Był czł. STTT od pierwszego roku jej istnienia (1903) i jednym z pierwszych pol. narciarzy. W 1904 poznał w Zakopanem Mieczysława Karłowicza i w 1904-08 chodził z nim w Tatry, dokonując m.in. pierwszych wejść na Ciężką Turnię i w Jaworowej Grani . W 1907 B. wykonał na Szatanie fotografię Karłowicza, często reprodukowaną w publikacjach. W latach tych był także z Marią Skłodowską-Curie na Świnicy .

W czasie I wojny świat. pracował w Rosji na kolei, w 1921 wrócił do Polski i był b. czynny w swoim zawodzie. W latach międzywoj. rzadko uprawiał taternictwo, ale dużo chodził po Tatrach turystycznie. Przez cały okres II wojny świat. pracował w Wilnie, a od lutego 1945 w Łodzi, gdzie był też wykładowcą w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej.

Po Tatrach chodził turystycznie do 1957, był przodownikiem GOT i w tej dziedzinie był aktywny w środowisku łódzkim.

---