mrówki

Te pożyteczne owady w Tatrach są reprezentowane b. skromnie. Największa wśród tatrzańskich mrówka wielka czarna gmachówka (Camponotus herculeanus) jest zarazem jedną z najczęstszych. Drąży chodniki w pniach świerkowych, zwykle już obumarłych, ale często i w żyjących, jest więc poniekąd szkodnikiem, zwł. w większej liczbie. Zwalcza ją dzięcioł czarny, który szczególnie łapczywie poluje na te m.

Prócz niej występuje także najpospolitsza mrówka ruda czyli rudnica (Formica rufa) oraz Formica fusca. Zamieszkują one przeważnie piętro reglowe, nieliczne dochodzą do piętra kosówki, a do piętra hal prawdopodobnie tylko Myrmica ruginodis.

W samych Tatrach brak typowych mrowisk - kopców. Mrówki tatrz. żyją gł. w szczelinach skał, pod korą drzew, między kamieniami. Jedyne znane miejsca, gdzie istnieją właściwe mrowiska, to jak dotąd Palenica Pańszczykowa i polana Rynias, a więc u stóp Tatr. Gdzieniegdzie na łączkach i polankach dolnego regla pojawiają się dość rzadko małe trawiaste kopczyki - są to również mrowiska. Warto dodać, że w Gorcach przeprowadzono metodą naukową sztuczne zasiedlanie rudych mrówek w związku z ich wybitnym znaczeniem w biocenozie leśnej jako tępicieli zasnui wysokogórskiej, która poczyniła tak ogromne spustoszenie w lasach gorczańskich.

---