E-mail Hasło
» Załóż konto
» Zapomniałem hasła
Tatry
Aktualności
 ABC turysty
   Przygotowanie
   Ekwipunek
   Informacje TOPR i TPN
   Oznaczenia szlaków
   Przewodnicy
   Przejścia graniczne
    Bezpieczeństwo
      Gdy spotkasz misia...
      Lawiny
      Ku przestrodze...
      Bezpieczeństwo, porady
   Zwierzę na szlaku
   Schroniska
 O Tatrach
   TPN i TANAP
   Klimat
   Geologia
    Zwierzęta
      Gatunki
   Rośliny
    Tatry w liczbach
    Historia
 Encyklopedia Tatr
   Alfabetycznie
   Tematycznie
   Multimedia
 Wycieczki
   Zaplanuj wycieczkę
   Miejsce startu
   Miejsce docelowe
   Skala trudności
   Wszystkie
 Jaskinie tatrzańskie
    SKTJ PTTK
      Aktualności
      Działalność
      Kurs
      Wspomnienia
      Polecane strony
      Galeria
      Kontakt
   Powstanie jaskiń
   Krążenie wody w skałach
   Nacieki
   Morfologiczne typy
   Klimat jaskiń
   Powstanie jaskiń tatrz.
Zagadki tatrzańskie
 Aktywny wypoczynek
   Taternictwo
   Speleologia
   Paralotnie
   Ski-alpinizm
   Narciarstwo
   Na rowerze
   Turystyka jaskiniowa
   Trasy biegowe
   Turystyka piesza
   Sporty wodne
Galeria
Warunki w Tatrach
Forum dyskusyjne
Zakopane, Tatry, Podhale
E-mail
Hasło
» Załóż konto
» Zapomniałem hasła
Zakopane


zapamiętaj numer alarmowy w górach!!!
0 601 100 300
 nawigacja:  Z-ne.pl » Portal Zakopiański

w nazwach
w nazwach i opisach
wszędzie
alfabetycznie:    A  B  C  Ć  D  E  F  G  H  I  J  K  L  Ł  M  N  O  P  R  S  Ś  T  U  W  Z  Ź  Ż  

 

dzięcioły


(Picidae)
 
  Kategoria: 
Zwierzęta 

  opis  
  forum (0)  

Należą do rodziny dzięciołowatych (Picidae). Są to jedne z najbardziej użytecznych ptaków leśnych: oczyszczają drzewa z owadzich szkodników. Odznaczają się mocnym, twardym dziobem, zbliżonym w kształcie do dłuta, długim językiem, sięgającym czasem kilkunastu cm (świetnym narzędziem do wyciągania owadów spod kory), mocnym, sztywnym ogonem stanowiącym dobrą podporę ptaka łażącego po pniu, wreszcie nogami o dwóch palcach skierowanych w przód, dwóch zaś w tył.

W Tatrach - podobnie zresztą jak na niżu - żyje parę rodzajów, a wśród nich kilka gatunków d. Największy z nich, dzięcioł czarny (Dryocopus martius) jest rzadki, żyje gł. w reglu dolnym, ale i w górnym również. Samiec jest cały czarny z karminowoczerwoną plamą na wierzchu głowy; u samicy ta plama jest znacznie mniejsza i występuje tylko z tyłu głowy.

D. pstry duży (Dendrocopos major, Dryobates major), żyjący i w dolnym, i w górnym reglu, jest na grzbiecie czarny, w dole brzucha i pod ogonem ma dużą jaskrawoczerwoną plamę i to zarówno samiec jak i samica. Poza tym upierzenie ma mieszane biało-czarne, dlatego zalicza się do grupy tzw. dzięciołów pstrych, do których należą i następne trzy gatunki.

D. średni (Dryobates medius) ma dużą czerwoną plamę na wierzchu głowy, na brzuchu znacznie bledszą, jasnoróżową, reszta ubarwienia pstra.

D. mały (D. minor) zbliżony pstrym ubarwieniem do poprzednich, ale b. mały, wielkości wróbla.

D. białogrzbiety (D. leucotos) ma środek grzbietu biały. Zamieszkuje lasy podtatrz. do wys. ok. 1000 m.

D. trójpalczasty (Picoides tridactylus alpinus) jest szczególnie charakterystyczny w Tatrach, bo stanowi relikt polodowcowy. Ma tylko trzy palce, z czego jeden zwrócony w tył. Samiec ma wierzch głowy cytrynowożółty, samica - srebrnawy, poza tym jest pstrokaty, biały z czarnym. Żyje w lasach świerkowych dolnego i górnego regla aż po górną granicę lasu.

D. zielony (Picus viridis) ma upierzenie zielone z plamami czarnymi po bokach głowy i dokoła oczu. Dziób ma nieco miększy niż inne d., dlatego w poszukiwaniu owadów kuje gł. w drzewach o miększym drewnie: osikach, olchach, wierzbach.

D. zielonosiwy (Picus canus) jest mniejszy od poprzedniego, o podobnym ubarwieniu tylko bez czarnych plam, a z wierzchem głowy popielatym. Żyje gł. w drzewostanach liściastych regla dolnego.

Zbliżony do dzięciołów jest krętogłów (Jynx torquilla), mały, szary, nakrapiany ciemniej ptak, o słabszym dziobie i miększym ogonie niż typowe dzięcioły.

D. gnieżdżą się najczęściej w dziuplach. W tatrz. lasach są przeważnie osiadłe, na zimę schodzą niżej, nieraz blisko siedzib ludzkich.

W 1968 po katastrofalnym halnym i wyłamaniu wielkich połaci lasu tatrz., uległ zniszczeniu, także wspaniały, odwieczny las na Wantulach w Miętusiej Dolinie. Obawiano się z kolei klęski kornika przy takim mnóstwie powalonych drzew. Pojawiła się wówczas ogromna gromada dzięciołów różnych gatunków, które skutecznie zapobiegły klęsce, żerując na powalonych drzewach; instynkt ptasi sprowadził je na właściwe miejsce.





KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
Pełny tekst w Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej. Kliknij tutaj

   Udostępnij




Jeżeli znalazłeś/aś błąd, nieaktualną informację lub posiadasz materiały (teksty, zdjęcia, nagrania...), które mogą rozszerzyć zawartość tej strony i możesz je udostępnić - KLIKNIJ TU »»

ZAKOPIAŃSKI PORTAL INTERNETOWY Copyright © MATinternet s.c. - ZAKOPANE 1999-2024