Kurczab Janusz (6 IX 1937 Warszawa). Taternik i alpinista, szermierz (olimpijczyk
1960, w 1961-73 trzykrotny indywidualny i 14-krotny drużynowy mistrz Polski w
szpadzie).
Taternictwo uprawiał od 1957, przechodząc szereg
wybitnych nowych dróg tatern., np. w 1962 lw. filarem Kazalnicy (z Eugeniuszem Chrobakiem , Zygmuntem A. Heinrichem i Krzysztofem Zdzitowieckim ), zach. ścianą Gierlachu , pr. częścią wsch. ściany Mięguszowieckiego Szczytu , a w 1964 przez
"ściek" do Kotła Kazalnicy (z Samuelem Skierskim i Andrzejem Skłodowskim ) i środkiem wsch.
ściany Młynarczyka (z Wojciechem Biedermanem
). W zimie przechodził w Tatrach takie drogi jak wsch. ścianą Mniszka
i pn. ścianą Wielkiej Teriańskiej Turni.
Wspinał się też w Alpach, dokonując tam m.in. I
przejścia zimowego ścianą Grand Pilier dAngle na Mont Blanc w 1971. W 1972
uczestniczył w wyprawie w Hindukusz. Od 1974 był kierownikiem kilku wypraw w
Karakorum (na Shisparé w 1974, K2 w 1976 i 1978) oraz w Himalaje (na Makalu w
1978, Manaslu w 1980).K. był działaczem Klubu
Wysokogórskiego Warszawa (w 1973-77 jego prezesem) i Pol. Związku Alpinizmu
. Jest trenerem alpinizmu.
Dużo publikował o Tatrach , np. monograficzny opis ściany Kazalnicy ("Tat."
1963, nr 1-2), a jeszcze więcej o in. górach. Jest autorem książki tatrz.
Filar Kazalnicy (Wa.1976) i kilku książek o Karakorum i Himalajach:
Shisparé, góra wyśniona (Wa. 1976), Ostatnia bariera; Wyprawa na K2,
drugi szczyt świata (Wa.1980), Na szczytach Himalajów (Wa.1983, wsp.
ze Zbigniewem Kowalewskim). Jest też współautorem dzieła zbior. W górach
wysokich (Wa.1985) i przewodnika Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie
(Wa. 1991).
