Hruby Wierch

Kopulasty szczyt, stanowiący najwyższe (pd.-wsch.) wzniesienie potężnego muru skalnego, oddzielającego Hlińską Dolinę  od Doliny Niewcyrki . Cały ów mur skalny (tj. długa pn.-zach. grań H.W.) to Grań Hrubego (Hrub, Hrubé; Hrubô, Hrubograt; Hrubo, Hrubogerinc). Pd.-wsch. stoki H.W. opadają ku Młynickiej Dolinie .

Hruby Wierch;  Na szczyt ten przewodnicy pol. prowadzili turystów już przed 1890, poznawszy go wcześniej w czasie polowań na kozice (Jędrzej Wala starszy już przed 1857).

Pierwsze wejście zimą: taternicy węg. w 1912. Z Hrubym Wierchem i jego długą granią wiążą się m.in.: opowiadanie Ferdynanda Goetla  Wycieczka - jak się o niej nie pisze ("Tat." 1912, nr 3), nowela Przekupień problematów Rafała Malczewskiego (w jego książce Narkotyk gór, Wa.1928) i wiersz Hruby Kazimierza Wierzyńskiego ("Kamena " 1939, nr 8-10).

Nazwa Hruby Wierch jest góralska i pochodzi od jego kształtu.

Nazwę Triumetal usiłowano wywieść z łaciny od rzekomego faktu wydobywania tam przez górników trzech rud: tri metal, a z tego Triumetal. Jest to czysta fantazja i w ogóle nie zachowały się żadne wiadomości o pracach górn. na H.W. lub u jego podnóża.

Nazwa Triumetal zapewne powstała następująco: w dawnej niem. literaturze o Tatrach często spotyka się słowo niem. Trümmertal nie jako nazwę własną, ale jako określenie każdej doliny tatrz., w której jest dużo złomisk skalnych (Trümmer = zwaliska. złomiska), a takie określenie którejś doliny u stóp H.W. przez jakieś nieporozumienie przenieśli dawni kartografowie na H.W., przeinaczając Trümmertal na podobny fonetycznie Triumetal. Ponadto w dawniejszej literaturze i na mapach nieraz omyłkowo przesuwano na Hruby Wierch nazwy sąsiednich szczytów: Furkot (w postaci Furkot i Furkota) oraz Solisko (Solnisko, Zelizko, Želisko).

---