Hoyer Henryk Ferdynand jun. (13 VII 1864 Warszawa -
17 X 1947 Kraków), starszy syn » Henryka
Fryderyka Hoyera . Lekarz (dr w Strasburgu 1892), zoolog, anatom, prof.
anatomii porównawczej na UJ 1894-1934, potem prof. hon. i wykładowca tamże do
1947, od 1902 czł. AU i PAU. W czasie II wojny świat. wraz z in. profesorami UJ
był więziony przez Niemców w obozie koncentr. w Sachsenhausen (1939).
W młodych latach uprawiał turystykę w Tatrach, np. w 1897
uczestniczył z młodszym bratem Emilem w jednym z wcześniejszych wejść przez Miedziane Ławki na Łomnicę
. Wśród jego licznych prac nauk. (z różnych dziedzin zoologii) niektóre
dotyczą zwierząt dyluwialnych w Polsce (nosorożec i mamut ze Staruni), także z
jaskiń tatrz., np. Zwierzęta kopalne okolic Krakowa ("Ziemia" 1923, nr
6), Über Zähne von Säugetieren... ("Bull. Int.
Acad. Sc. Cracovie Cl. Math." 1924, nr 5-6, wsp. z J. Babikiem), Wyniki badań
kości zebranych w r. 1922 w grotach Doliny Kościeliskiej ("Spraw. Komis.
Fizjogr." 62, 1928), Fauna dyluwialna Polski ("Kosmos" 1937, nr 3).
Częściowo do Tatr odnosi się też jego Zarys dziejów zoologii w Polsce
(Kr.1948).
