Déry József (18 VII1866 Budapeszt - 13 X 1937
Budapeszt). Węg. sędzia, z zamiłowań artysta-malarz, turysta, taternik. Jego
teściem był Ödön Téry, który go zachęcił do
uprawiania taternictwa. Razem potem popierali budowę schroniska przy Pięciu Stawach Spiskich.
D. należał do najwybitniejszych taterników węg. na
przełomie XIX i XX w. Dużo chodził po Tatrach z przewodnikami, m.in. z Janem Hunsdorferem starszym. W 1896 dokonał
pierwszych wejść na Mały Lodowy Szczyt, Spiską Grzędę i Zadnią Spiską Turniczkę, w
1899 na Żółtą Ławkę, a w 1901 na Żółtą Ścianę, przez Rywocińską Przełęcz na Dziadowską Skałę oraz pd. granią na Łomnicę
. Chodził też po Alpach.
Turystykę w Tatrach uprawiał do 1936.
W 1910-30 był red. "Turisták Lapja". W czasopiśmie tym, poczynając
od 1894, ogłosił liczne artykuły, często ilustrowane własnymi rysunkami i
fotografiami, na tematy tatrz., alp. i in. Rysował też i malował panoramy
tatrz., np. z Lodowego Szczytu
.
Dwukrotnie D. był współredaktorem i red. oraz współautorem dwóch książek,
które wydano na dwa kolejne jubileusze Węg. Tow. Tur. (MTE), a które są cennym
źródłem do dziejów turystyki i taternictwa węg.: A Magyar Turista-Egyesület
25 éves multja 1888-1913 (Bp.1914) oraz Négy évtized a magyar hegyek
között; a Magyar Turista Egyesület negyvenéves multja 1888-1928
(Bp.1929).
D. był przez wiele lat jednym z czołowych działaczy MTE i został mianowany
jego członkiem honorowym (wiadomość o jego hon. członkostwie Klubu Wys. i PTT
jest błędna). Upamiętniony jest w węg. i niem. nazewnictwie Tatr nazwami
Déry-csúcs i Déryspitze dla Spiskiej Grzędy.
