Dadlez Zygmunt (26 I 1887 Kraków - 22 XII 1962
Katowice, poch. w Istebnej).
Lekarz (studia na UJ?), autor lek. prac nauk., taternik , działacz turystyczny.
Z Tatrami stykał
się od 1893 (mając lat 6) do 1961. We wrześniu 1908 jako student na samotnej
wycieczce zboczył z Orlej Perci i uległ
niewielkiemu wypadkowi w pn. ścianie Wielkiej
Buczynowej Turni , gdzie utkwił w niebezpiecznym terenie na blisko dwie
doby, póki nie wyratowali go późniejsi członkowie TOPR : Mariusz Zaruski , Klimek Bachleda
i in. Opisał to Zaruski, bez podania nazwiska
D., w opowiadaniu Ocalony w książce Na bezdrożach tatrzańskich.D. jeszcze w 1908
został czł. STTT za namową Zaruskiego, który też wprowadził go w taternictwo. W
1910 towarzyszył Zaruskiemu przy zdobywaniu niektórych turni Apostoły . Na wspinaczki tatrz. chodził
również z Henrykiem Bednarskim i Rafałem Malczewskim , także z przewodnikami,
np. na Żabiego Konia
.
W latach międzywoj. praktykował D. jako lekarz chorób
płucnych w Zakopanem , gdzie w 1931-35 był
nacz. lekarzem w Sanatorium Związku Nauczycielstwa Pol. W 1935-39 i od 1945 był
dyr. sanatorium dla dzieci w Istebnej, gdzie założył koło PTTK, któremu
przewodniczył. Jeszcze w sierpniu 1961, mając już blisko 75 lat, osobiście
prowadził pracowników tego sanatorium na wycieczkę w Tatry, do Czarnego Stawu pod Rysami , a w październiku
1961 był przy Zmarzłym Stawie pod Zawratem
.
