zjazd na linie lub po prostu zjazd. Stosowany w górach przez taterników i alpinistów sposób opuszczania się
na zawieszonej linie, aby pokonać w dół b. strome miejsca, których nie da się
przejść zwykłą wspinaczką,
czasem też w celu uzyskania większego bezpieczeństwa lub z konieczności
pośpiechu.
Przy normalnych sposobach zjazdu potrzeba dwa razy tyle liny ile wynosi
wysokość pokonywanego zjazdem miejsca, gdyż linę zakłada się podwójnie, aby móc
ją potem od dołu za jeden koniec ściągnąć i zabrać. Jako punkt zawieszenia liny
służy odpowiedni blok lub ząb skalny, specjalnie wbity hak itp.
Zwykły sposób to zjazd w kluczu (np. w kluczu zjazdowym
Dülfera). Klucz jest to sposób owinięcia liny wokoło ciała (np. wokoło pr. uda i
lw. barku) tak, aby móc zjeżdżać bezpiecznie, z regulowaną szybkością i bez
większego wysiłku. Można też zjazd ułatwić przez odpowiednie użycie pętli i karabinków lub specjalnych
urządzeń.
Taternik zjeżdżając na linie albo opiera się (odpycha) stopami od skały, albo
- przy tzw. zjeździe wolnym - wisi na pionowo zwisającej linie, w pewnej
odległości od skały.
W Tatrach zjazdy na linie rzadko przekraczają 30 m, ale na wyprawach ratunk.
- przy stosowaniu lin stalowych i in. odpowiedniego sprzętu - dochodzą do
kilkuset m.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
