Worwa Stanisław (18 VII 1926 Warszawa). Taternik, alpinista, mgr inż.
leśnik (UJ 1953). Należał do pierwszego powojennego pokolenia krakowskich »
Pokutników, którzy swe taternictwo i alpinizm oparli na treningu skałkowym. Czł.
Klubu Wysokogórskiego od 1946. Wspinał się w Tatrach od 1945, przeszedł wiele
najwybitniejszych dróg o wielkich trudnościach z lat międzywoj. i wojennych, jak
pn. filar Mięguszowieckiego Szczytu, pn.-wsch. ścianę Mnicha, Kazalnicę
Mięguszowiecką środkiem, zach. ścianę Łomnicy, wsch. filar Ganku, pn. ścianę
Żabiego Konia, drogę Orłowskiego na Galerii Gankowej.
W latach 1950. przeszedł szereg nowych dróg jak pn. ścianą Wołowej Turni, czy
wsch. filarem na Rogową Grań.
W tych samych latach uprawiał taternictwo zim., przechodząc wielkie ściany
tatrz.: II wejście zimowe pn. ścianą Mięguszowieckiego Szczytu z wyprostowaniem
drogi w kopule szczytowej (w styczniu 1949 z Karolem Jakubowskim), I wejście
zimowe wsch. ścianą tegoż szczytu (w 1953 z Andrzejem Pietschem i Andrzejem
Wilczkowskim), I wejście zim. lewym filarem wsch. ściany Łomnicy (w 1956 z
Jerzym Lechowskim) itd. Brał udział w 1956 w zim. przejściu grani Tatr Wysokich
przerwanym lawiną, w której zginęli Henryk Czarnocki i Tadeusz Strumiłło.
Uczestniczył w lecie i zimą w akcjach ratunk. w wielkich ścianach tatrz. W
latach 1950. i 1970. prowadził intensywną działalność jako instruktor
taternictwa. Był członkiem pol. wypraw w Alpy 1947 i 1957, Spitsbergen 1959,
irańskie góry Elburs 1969, Kaukaz 1970 i Hindukusz Afgański
1971.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
