woły. Dawniej były wypasane na Podtatrzu i w Tatrach (i w całych
Karpatach) w dużej liczbie, gdyż powszechnie ich używano jako zwierząt
pociągowych (zwł. w gospodarce chłopskiej) i hodowano na mięso.
W Tatrach Pol. wypas w. na większą skalę skończył się przed 1800, a całkiem
zanikł na długo przed 1900.
W Tatrach Słow., zwł. w ich orawskiej i lipt. części, wypasano te zwierzęta
na większą skalę aż do II wojny świat. (w latach międzywoj. corocznie ponad 4000
sztuk), a na mniejszą skalę jeszcze w pierwszych latach po wojnie.
W. wypasali w stadach wolarze, którzy mieszkali w wolarniach (zwierzęta
nocowały pod gołym niebem). Zasadniczo wypasano w. powyżej górnej granicy
kosodrzewiny, na pastwiskach sięgających aż po gł. grań Tatr Zach. Zwierzęta te
nosiły na szyi metalowe dzwonki, podobne do krowich, ale znacznie większe.
Pamiątką po wypasanych niegdyś w Tatrach w. są liczne nazwy geogr., np.
Wolarzysko, Wolarnia, Wołowiec, Wolarska Koleba. Słowo wolarnia oznaczało
zarówno budynek mieszkalny wolarzy, jak i równiejsze miejsca dogodne na wypas
czy odpoczynek wołów.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
