wilk

wilk (Canis lupus ), z rodziny psowatych (Canidae ). Duże zwierzę drapieżne przypominające psa, które w Tatrach było rodzime już w dawnych epokach, kości jego bowiem znajdowano w Magurskiej Jaskini, pochodzące przypuszczalnie z ostatniego okresu międzylodowcowego. W czasach współczesnych wilki w Tatrach były jeszcze nierzadkie w XIX w. W dawniejszej literaturze znajdujemy wzmianki o napaściach wilków na pasące się na halach owce. Przeciw takim napaściom, tak wilków, jak i niedźwiedzi, pasterze trzymali duże psy liptowskie, zabezpieczone przed drapieżnikami szeroką kolczastą obrożą na szyi.

Później w Tatrach i na Podtatrzu wilki zostały doszczętnie wytępione, jednakże, po długiej przerwie pojawiają się znowu, w Tatrach Słow. od ok. 1948, w Tatrach Pol. od 1956, tak w samych górach (rzadziej), jak i u ich podnóża. Są to sporadyczni przybysze z Gorców, Spiskiej Magury, Tatr Niżnich lub Małej Fatry, gdzie się jeszcze niezbyt licznie utrzymują. Ok. 1960 obserwowano w Tatrach Pol. ok. 5 w., ale nie były one osiadłe, tylko przechodnie. W 1984 w Tatrach Pol. było ok. 10 w.; w 1988 pokazywały się stale w okolicy Zazadniej w liczbie 15-20, a w 1989 i 1993 naliczono ich ok. 15. W Tatrach Słow. w zimie 1984 85 było 17 wilków. Warto zaznaczyć, że największa szybkość wilków w biegu wynosi 45 km godz., zaś największa szybkość jelenia - 80 km godz. Stąd prosty wniosek, że - jak zresztą o tym wiadomo - wilki polują na jednostki słabe i chore, nie mogące szybko uciekać. Zdaniem byłego wieloletniego dyr. TPNu i znawcy zwierzyny, Marcelego Marchlewskiego, obecność w Tatrach w. przechodnich, a także rysiów jest wystarczającym regulatorem naturalnego stanu liczbowego zwierzyny płowej; niepotrzebny jest wtedy i redukcyjny, i sanitarny odstrzał, zawsze drastyczny, a nieraz dający okazję do nadużyć.

---