Wilczyński Henryk (1883 - 2 II 1935 Warszawa, poch. w Zakopanem), mąż
Józefy, siostry Juliana Marchlewskiego. Lekarz, działacz społeczny.
W Zakopanem mieszkał w 1905-24. W 1909 kupił pensjonat "Warszawiankę"
(wówczas drewniany), który spłonął 14 II 1910; na jego miejscu W. wybudował w
tym samym roku nową "Warszawiankę" (większą, murowaną i stojącą do dziś), którą
w 1924 sprzedał i przeniósł się z rodziną do Wielkopolski, gdzie nabył folwark
Grabówiec w pow. Szamotuły.
W. w Zakopanem pracował dorywczo w szpitalu (bezpłatnie), działał w Sekcji
Przyr. Tow. Tatrz. od początku jej istnienia, w 1911-12 jako czł. zarządu, w
1912-14 komisji rewizyjnej. Był też członkiem Sekcji Ochrony Tatr TT i Sekcji
Ludozn. TT oraz delegatem lekarzy w zakop. Komisji Klimatycznej.
W październiku 1918 wszedł w skład zarządu zakopiańskiej Organizacji
Narodowej (ze Stefanem Żeromskim na czele), która utworzyła pol. władzę w
Zakopanem. W 1923-25 był dyrektorem dóbr kórnickich i zakop.-tatrz. Władysława
Zamoyskiego, a po utworzeniu Fundacji "Zakłady Kórnickie" zrezygnował,
krytykując gospodarkę jej zarządu. W. jest autorem dwóch broszur: W obronie
"Zakładów Kórnickich" Fundacji Narodowej Zamoyskich. Uwagi, przestrogi i ocena
pierwszego sprawozdania (Wa 1926) i Obrony "Zakładów Kórnickich" fundacji
narodowej Zamoyskich ciąg dalszy (Wa. 1927) oraz artykułów krytycznych i
polemicznych na ten sam temat. Ponadto opublikował W sprawie lasów
tatrzańskich ("Głos Narodu" 1923, nr 108 i "Gaz. Podh." 1923, nr 24), O
przyszłość Zakopanego ("Głos Zakop." 1926, nr 28-29) i Tatry a Zakopane.
Uwagi po dwudziestoletniej obserwacji ("Giewont" 3, 1928). Napisał też
przedmowę do pracy Władysława Bieńkowskiego Gospodarka leśna w Tatrach
(1925), podkreślając zasługi tego autora w ratowaniu lasów tatrz. Zob. też
Marchlewscy.
Lit. - "NCZ" 1988.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
