bydło

Chów b. na Podhalu jest - ze względu na przemysł uzdrowiskowo-tur. - nastawiony gł. na uzyskiwanie nabiału, a ubocznie tylko na mięso. Rasą hodowaną jest polska rasa czerwona, najlepiej się tutaj nadająca, wytrzymała na klimat, odporna na choroby i mało wymagająca jeśli chodzi o paszę.

Dawniej b. w lecie wypasane było na halach tatrz. Dozorowały go tam kobiety, pasterki (nie: juhaski; juhasi, zawsze mężczyźni, paśli owce). Okres wypasu b. na halach trwał, zależnie od pogody, 2 do 4 miesięcy. Niegdyś wypasano też na halach duże stada wołów na mięso, stopniowo jednak wypasu tego w Tatrach Pol. zaniechano. Obecnie, w związku z wykupem współwłasności halnych od górali, zlikwidowano w Tatrach wypas b. i przeniesiono go na Podtatrze.

Z hodowlą b. ściśle łączy się zagadnienie przestawienia na Podhalu gospodarki rolnej na pastersko-hodowlaną, co przyczyni się do ogólnej poprawy hodowli. Mleko krów podh. - dzięki jakości zielonej paszy (» trawy) - jest w Polsce najbogatsze w tłuszcz, białko i witaminy.

Na Słowacji hodowano głównie rasę stepową na mięso: w dolinach tatrz. pasły się stada jasnych, długorogich wołów. Obecnie Słowacja przechodzi także na zwiększenie nabiałowej wartości b. i wprowadza na Podtatrzu rasę pinzgäuską. Rasa ta na pograniczu przenika do Polski i daje w skrzyżowaniu z polską rasą czerwoną tzw. bydło brzeziate.

---