Szatan

Szatan (2432, 2416 m); Satan; Satan; Sátán. S. Wybitny szczyt Tatr Wys., stanowiący najwyższe wzniesienie Grani Baszt, mn.w. w jej środku, między Mięguszowiecką Doliną a Młynicką Doliną.Pierwsze wejście: Jan Gwalbert Pawlikowski i przew. Maciej Sieczka, ok. 1880. Zimą: Ernst Dubke oraz przew. Johann Breuer jun. i Johann Franz sen. w 1906.Nazwa Szatana, Diablowiny i in. podobne w Grani Baszt pochodzą wprost lub pośrednio od lud. podań. Według jednego podania szatan miał ukryć w Szatanim Żlebie (u stóp Szatana) szlachetne kruszce. Chodził po nie pewien baca z czarnoksiężnikiem, jednakże diabeł strącał na nich kamienie i ledwie uszli z życiem. Inne podanie głosi, że do skarbów ukrytych w tym szczycie wodził diabeł jakiegoś górala, ale w tym wypadku góral miał diabła oszukać, gdyż skarby zabrał, a duszy swej diabłu nie dał.Wiadomo też, że XVIII w. poszukiwacze skarbów kręcili się u stóp Szatana. Spadające tu często kamienie mogły ówczesnym ludziom nasunąć myśl, że zrzucają je złe duchy czy diabły strzegące rzekomych skarbów.W dawniejszej literaturze, kiedy nazwy szczytów w Grani Baszt nie były jeszcze ustalone, Szatana określano też nazwą Baszta, Bastei, Bástya itp., także Zadnia Baszta itd. Nazwy Sacin i Sacyn w dawnej pol. literaturze dostały się tam z roczników MKE, gdzie w 1878 i 1879 pojawiły się dla Szatana nazwy węg. Szácsin i Száczin oraz niem. Sácin, pochodzenia chyba słowackiego.

---