Staroleśny Szczyt

Staroleśny Szczyt (2492, 2476 m), dawniej także Staroleśniański Szczyt i Staroleśna; Bradavica, dawniej Bradovica; Warze; Bibircs. S. Jeden z najwybitniejszych szczytów Tatr Wys., wznoszący się w ich bocznej grani, która od Małej Wysokiej odchodzi ku pd.-wsch., między Wielicką Doliną a Staroleśną Doliną.

Wiadomość o pierwszym wejściu na ten szczyt jakoby dokonanym przez Olivera Gömöryego z przew. Pawłem Kirnerem w 1890 jest nieprawdziwa, gdyż wymienieni zwiedzili wtedy tylko jedną z turni sąsiednich Granatów Wielickich.Pierwszego wejścia na S.S. (na dwa najwyższe wierzchołki) dokonali dopiero Kazimierz Tetmajer i Tadeusz Boy-Żeleński z towarzyszami i czteroma przewodnikami zakop., wśród których byli Klimek Bachleda i Jan Bachleda-Tajber, 14 VIII 1892 (a nie w 1893 lub 1894, jak podają niektóre źródła).Tetmajer doniósł o tej wycieczce w "Kurierze Zakopiańskim" (1892, nr 7); jest to jedyny tatern. opis pióra tego pisarza. O wycieczce tej wspomina też Boy-Żeleński w felietonie Wakacje z prydumką ("Wiad. Lit." 1933, przedruk w jego Pismach ).Dwa najwyższe wierzchołki S.S. otrzymały nazwy: » Klimkowa Turnia i » Tajbrowa Turnia. Nazwy Staroleśny Szczyt i » Staroleśna Dolina pochodzą od spiskiej wsi Stara Leśna.

Dawniejsza nazwa S.S., Wysoka (Vysoká), była stosowana jeszcze w 1875, wyszła jednak z użycia i pozostały tylko nazwy pochodzące od niej, a oznaczające pobliskie obiekty: Mała Wysoka oraz Niżnia i Wyżnia Wysoka Gierlachowska.Nazwa niem. Warze (Warze = brodawka) zapewne pochodzi od kształtu jej szczytowych turni. Nazwa węg. Bibircs jest kalką z niem. (węg. bibircs lub bibircsók = brodawka).Najdawniejsza nazwa S.S. to łac.-niem. Mons Kastenberg seu Turres (na panoramie Georga Buchholtza jun. z 1717), zapewne też od kształtu szczytowej części S.S. (niem. Kasten = skrzynia, szafa, łac. turris = wieża, zamek).

---