Bohuš Eugen (3 V 1892 Brezno, okres Banská Bystrica
- 19 IV 1977 Poprad). Słow. prawnik (uniw. w Cluj i Budapeszcie, dr),
archiwista, historyk regionalny. W 1919-41 i 1945-52 był urzędnikiem państw. na
kierowniczych stanowiskach, m.in. na Liptowie i Spiszu, po II wojnie świat. w Popradzie. W czasie wojny był działaczem
nielegalnego ruchu antyfaszystowskiego. Po wojnie, pracując w radzie nar.
powiatu popradzkiego, wykonał projekt samodzielnego powiatu "Vysoké Tatry"
(istniał w 1947-60) oraz adm. podstawy utworzenia TANAPu.
W 1945-48 z ramienia rady nar. opiekował się »Muzeum Tatrzańskim w Popradzie (dawne Muzeum Karpackie) i był jego kierownikiem. Do
tego muzeum włączył wtedy zbiory uratowane ze zniszczonego Muzeum Tatrz. w Wielkiej
. Z zamiłowania
zajmował się już wtedy i w nast. latach archiwistyką, zwł. w związku ze Spiszem.
W 1952-57 był powiatowym archiwistą w Popradzie.
Opublikował m.in.: Tatranské múzeum ("Slobodný Rozhlas" 4, 1948, nr 8,
tekst odczytu radiowego), Przyczynki do Simplicissimusa węgierskiego
("Wierchy" 25, 1956), Zbierky archiválií v múzeách ("Múzeum" 5, 1958, nr
1), Spišská archívna literatúra (tamże). Miał dużą bibliotekę,
zawierającą wiele cennych i rzadkich dzieł o tematyce tatrz.
