Pigoń Stanisław

Pigoń Stanisław (27 IX 1885 Kombornia k. Krosna - 18 XII 1968 Kraków, poch. na Cment. Rakowickim, od 1970 na Salwatorze). Historyk literatury i filolog (UJ 1911), edytor nauk., prof. Uniw. Wil. 1921-30 i UJ 1930-60, czł. PAU 1929 i PAN 1952. W 1939-40 wraz z in. profesorami UJ był więziony w niem. obozie koncentr. w Sachsenhausen; w 1940-44 wykładał na tajnym UJ.

W jego bogatej twórczości nauk. (dotyczącej m.in. Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego) jest też wiele pozycji związanych z literaturą podh. i tatrz.

O Władysławie Orkanie i jego twórczości pisał wielokrotnie, np. w książce Władysław Orkan. Twórca i dzieło (Kr. 1958); był też nieraz edytorem jego lit. spuścizny. Ogłosił Uwagi o genezie i zakroju "Kościeliska" S. Goszczyńskiego ("Pam. Lit." 1929, nr 1), U kolebki cyklu "Na skalnem Podhalu" ("Tęcza" 1935, nr 11, o Kazimierzu Tetmajerze i Władysławie Orkanie). Pisał o Stanisławie Witkiewiczu, o Nietocie Tadeusza Micińskiego, o poezji Jana Kasprowicza, o nazwie Tatry w Grażynie Adama Mickiewicza, o Cisoniach Jana G.H. Pawlikowskiego, o projekcie grobowca Juliusza Słowackiego w Tatrach.

Niektóre z powyższych studiów i szkiców przedrukował potem P. w takich swoich książkach jak Do podstaw wychowania narodowego (Kr. 1917), Studia literackie (Kr. 1951), Miłe życia drobiazgi (Wa.1964), Drzewiej i wczoraj (Kr. 1966), Wiązanka historycznoliteracka (Wa. 1969).P. zajmował się również pol. literaturą lud., m.in. z Podhala, a więc twórczością Sabały, Andrzeja Tylki-Sulei, Tomasza Gadei, Stanisława Krzeptowskiego-Białego i in. Pisał o tym w czasopismach i w swych książkach: Na drogach i manowcach kultury ludowej (Lw. 1939), Zarys nowszej literatury ludowej (Kr. 1946), Wybór pisarzy ludowych, I-II (Wr. 1947, 1948).

Lit. - Stanisław Pigoń. Człowiek i dzieło (Kr. 1972). - "PSB" 26, 1981 (Zbigniew J. Nowak). - "LP-PE" 2, 1987 (tenże). - Wokół Stanisława Pigonia. Rzeszów 1983. - "BUP" I, 3, 1985.

---