Otto August

Otto August (28 IX 1851 Albendorf = Wambierzyce, Dolny Śląsk - 15 II 1929 Wrocław). Turysta i taternik niem. z Wrocławia, autor popularnych przewodników tatrz. i map. Wielki propagator turystyki tatrz. w społeczeństwie niem., zwł. na Śląsku. Przed I wojną świat. był jednym z najbardziej aktywnych działaczy Sekcji Śląskiej Węg. Tow. Karp. (MKE). Po studiach przyr. na Uniw. Wrocł. (dr filoz.) był nauczycielem języka niem., łaciny i matematyki w prywatnej niem. szkole średniej we Wrocławiu aż do swej śmierci.

W Tatrach bywał co roku od 1886 aż do I wojny, a potem tylko raz, w 1924. Oprócz turystyki uprawiał taternictwo (zawsze z przewodnikami), zwł. w 1897-1907. Dokonał on m.in. I wejścia na Świstowy Szczyt, Graniastą Turnię, Wielicki Szczyt, Litworowy Szczyt (wszystko to w 1897), II wejścia na Ponad Ogród Turnię (1903), I wejścia na Złomiską Turnię (1907). Brał udział w I wejściu Żlebem Karczmarza na Gierlach (1899). Do taterników pol. był nastawiony przyjaźnie.

W ramach swej działalności w Sekcji Śląskiej MKE organizował przez wiele lat coroczne czterodniowe wycieczki zbior. z Wrocławia w Tatry na Zielone Święta; udział brali głównie Niemcy śląscy, ale także z Berlina i Nadrenii, czasem ponad sto osób. Wycieczki te udawały się w Tatry zawsze od pd. O. położył też wielkie zasługi przy budowie Śląskiego Domu w Wielickiej Dolinie.

W 1891 ukazało się I wyd. jego przewodnika Die Hohe Tatra (w serii Griebens Reisebücher, potem Griebens Reiseführer, Berlin); do 1925 osiągnął on 10 wydań, a potem wychodził anonimowo jako Hohe Tatra , uaktualniany przez J.A. Heftyego. Przez wiele lat był to najpopularniejszy przewodnik tatrz. w języku niem. i zasadniczo przeznaczony dla turystów, ale zawierał też trochę wiadomości z zakresu taternictwa, był więc używany także przez taterników (również polskich) póki nie zaczęły wychodzić specjalne przewodniki tatern. (Chmielowskiego, potem Komarnickiego). Przewodnik O. był szeroko znany i przyczynił się wielce do spopularyzowania Tatr. O. wydał też mapę tur. Tatr 1:50 000, wznawianą kilkakrotnie (1891-1911).

Pisywał często do czasopism niem., spiskoniem. i węg. na różne tematy związane z Tatrami: turystyka i taternictwo oraz ich historia, tatrz. topografia i nazewnictwo, np. Die Kesmarker-Spitze ("Jahrb. UKV" 1897), Der älteste Weg auf die Lomniczer Spitze (tamże 1906), Zur Nomenklatur der Hohen Tatra ("Tur. und Alp." 3, 1922-23, nr 7), Das Meerauge in der Hohen Tatra ("Tur., Alp., Wint." 7, 1926, nr 1-3), Der Ungarische oder Dacianische Simplicissimus (tamże 9, 1928, nr 7-12). Wydał też niem. przewodnik po swej rodzinnej ziemi kłodzkiej (wyd. 3 w 1920).Węg. Tow. Karp. mianowało dra O. swym członkiem hon., uczczono go niem. i węg. nazwą Dwoistej Turni: Ottospitze, Otto-csúcs, a pośmiertnie tablicą pamiątkową w Tatrz. Polance.

Lit. - "Tur. und Alp." 3, 1922-23, nr 3, s. 90 (Michael Guhr).

---