mgła

mgła. Jest częstym zjawiskiem w górach, nieraz przejściowo, nawet przy dobrej pogodzie. W czasie długiego okresu pogody bywa, że mgły zjawiają się na szczytach koło południa, przesłaniając widok, a po południu lub pod wieczór znów się rozchodzą. Kiedy indziej mogą one pojawiać się z samego rana, a przed południem zniknąć.

Nieraz mgły znajdują się tylko na pewnym poziomie, powyżej nich zaś świeci słońce i niebo jest bez chmurki. Zdarza się to często zwł. na jesieni; wtedy, będąc w górach, u naszych stóp widzimy tzw. morze mgieł, a czasem tzw. mamidło górskie czyli » widmo Brockenu. Przewalające się mgły stwarzają nieraz niebywale piękne widoki czy to fragmentów krajobrazu ukazujących się w przerwach ("oknach") między mgłami, czy to samych mgieł spływających przez grzbiety górskie na kształt wodospadów.

Często mgła, zwł. w późniejszym okresie dnia w górach jest w istocie chmurą, która napłynęła lub utworzyła się na większej wysokości. Podobnie niejedno morze mgieł jest w rzeczywistości warstwą chmur, zalegającą zazwyczaj na poziomie ok. 1000-2000 m.

Mgły bywają suche lub mokre. Przy mokrych skały, trawy, drzewa i ubiór turysty pokrywają się drobniutkimi kropeleczkami; takie mgły niekiedy mogą przejść w deszcz. Każdy rodzaj mgły może dla turysty stanowić niebezpieczeństwo, przede wszystkim przez brak widoczności, często powodujący zabłądzenie. Mgła bywa różnej gęstości i w dzień zwykle przez nią widać przynajmniej na odległość paru kroków, ale nawet przy takiej widoczności mgła na większy dystans zmienia wygląd terenu, utrudnia ocenę jego stromości i odległości.

Mgłę dość często opiewali poeci, np. Kazimierz Tetmajer. Także malarze ją malowali, np. Stanisław Witkiewicz: Owce we mgle .

---