Lenartowicz Stanisław, właśc. Jan Stanisław L. (6
XII 1890 Sobakówek k. Piotrkowa Trybunalskiego - 3 XII 1971 Warszawa, poch. w
Wawrzyszewie).
Działacz tur. i krajoznawczy. Studia: polonistyka i historia na UJ 1911-14,
potem służba w Legionach Pol., następnie nauczyciel, urzędnik państw. i
publicysta. W 1924-26 w Lille (Francja) prowadził Polski Uniw. Robotn. i
redagował "Wiarusa Polskiego", w 1938-39 z ramienia Ligi Morskiej i Kolonialnej
zajmował się w Brazylii sprawami tamtejszej Polonii. W 1939-45 w Warszawie był
publicystą w prasie konspiracyjnej.Od młodych lat był zamiłowanym turystą i
krajoznawcą. W 1929-38 i 1946-66 pracował (początkowo razem z Mieczysławem Orłowiczem ) w Referacie
Turystyki Min. Robót Publ. i od 1932 w Wydziale Turystyki Min. Komunikacji. Był
jednym z najaktywniejszych działaczy Pol. Tow.
Krajozn
. niemal od
jego powstania, po II wojnie świat. był członkiem ZG PTK, potem ZG PTTK. Poprzednio
przez szereg lat L. był jednym z propagatorów połączenia dwóch gł. stowarzyszeń
tur.-krajozn. w Polsce: PTK i PTT, co nastąpiło w 1950 (powstanie PTTK).
L. wspólnie z M. Orłowiczem jest autorem dwóch opracowań o tematyce tur. i
in.: Sprawy Tatr, rozwój Podhala i Zakopanego (Wa. 1930) i Ankieta w
sprawie Karpat Wschodnich (Wa. 1932). W 1946 był redaktorem "Ziemi", a
ponadto autorem, współautorem lub redaktorem wielu przewodników tur. i krajozn.
oraz in. publikacji z tej dziedziny, dotyczących całej Polski lub jej terenów
górskich. Był jednym z najbardziej czynnych redaktorów i współautorów
dwutomowego Słownika geografii turystycznej Polski (Wa. 1956, 1959).
Pisywał w czasopismach na różne tematy, np. o M. Orłowiczu: O człowieku,
który urodził się z plecakiem ("Turysta" 1954, nr 8) i Mieczysław
Orłowicz na wycieczkach ("Ziemia" 1969-70). L. został członkiem hon.
PTTK.
