Krüger-Syrokomska Halina (30 V 1938 Warszawa - 30
VII 1982 w Karakorum). Taterniczka ,
alpinistka, historyk sztuki (UW, mgr), kier. redakcji literatury pięknej
Młodzieżowej Agencji Wydawniczej w Warszawie.
Po Tatrach chodziła
turystycznie od 1955, a taternictwo zaczęła uprawiać w 1957, od sezonu 1959 60
także w zimie. Od 1960 była inicjatorką przechodzenia trudnych i
najtrudniejszych dróg tatern. w zespołach czysto kobiecych, np.: pn. ścianą Małego Kiezmarskiego Szczytu drogą
Stanisławskiego (w 1961 z Danutą Topczewską
), lewą częścią pn. ściany Kazalnicy (w
1961 z Wandą Błeszyńską-Łącką ), pn.-wsch.
ścianą Mnicha
"wariantem R" (w 1962 z Janiną
Zygadlewicz).
Od 1965 w górach wyższych również wspinała się dużo w
zespołach kobiecych: w Alpach, w górach Norwegii (wsch. filar Trollryggen z
Wandą Błaszkiewicz w 1968), w Himalajach (wejście na Gasherbrum II, 8035 m, z Anną Okopińską
, co było
ówczesnym rekordem światowym zespołu kobiecego), w Kaukazie. Wspinała się także
w zespołach mieszanych, w Tatrach i in. górach.
W 1960-80 wraz z Wandą Błaszkiewicz-Rutkiewicz należała nie tylko do
czołowych pol. taterniczek i alpinistek, ale również do najwybitniejszych na
świecie.
Była czynną działaczką Klubu Wysokogórskiego Warszawa i Pol. Związku Alpinizmu
. Pisała nieraz o swych wejściach tatern. i alpin., równocześnie
wypowiadając swe opinie o kobiecym taternictwie i kobiecym alpinizmie, np. w
artykułach: Aiguille du Grépon żeńską dwójką ("Tat." 1968, nr 1),
Spotkanie w Engelbergu (tamże 1968, nr 3), Polki na Szczycie Lenina
(tamże 1970, nr 4), Wyprawa na Gasherbrumy ("Wierchy " 45, 1976),
Mały zimowy spacer ("Tat." 1977, nr 3, o próbie
zimowego przejścia Grani Tatr w 1977 z Anną
Okopińską). Pisała o malarstwie i rysunkach Samuela Skierskiego
: Góry czy sztuka? (tamże 1971, nr 3).
W 1982 była organizatorką i uczestniczką kobiecej wyprawy w Karakorum; celem
było wejście na K2 (8611 m), drugi najwyższy szczyt świata. W obozie II (6700 m)
niespodziewanie zmarła na udar mózgu. Pochowano ją u podnóża K2.
